Nieuwe namen - 2015
Naar jaarlijkse gewoonte kijkt KUT graag even in de glazen bol. Welke namen klinken u nu nog in het beste geval vaag bekend in de oren, maar zullen binnen afzienbare tijd doodgewoon zijn? Welke acteurs, actrices of filmmakers zijn binnenkort zo populair of veelgevraagd dat iedereen ze kent? Wie staat aan de grote (Hollywood)poort te trappelen van ongeduld? Net als in 2011, 2012, 2013 en 2014 stellen we een lijstje op van mensen die in (nabije) toekomst niet meer te mijden zullen zijn door al wie zich ook maar enigszins filmfan noemt.
ELIZABETH DEBICKI
Twee films volstaan om van een revelatie te spreken. Eén eigenlijk zelfs al, want toen de rijzige Elizabeth Debicki het filmkijkend publiek tegemoet trad als de flamboyante Jordan Baker in The Great Gatsby, spatte haar charisma van het scherm. Het was even wachten op wat zich verder aandiende voor deze Australische Française, maar intussen is de trein met een rotvaart aan het rijden. Ze nam de rol van baddie op zich in het amusante The Man from U.N.C.L.E. een rol die om weinig diepgang maar des te meer allure vroeg en de 25-jarige Debicki nailed it. Meteen daarop verscheen ze zonder veel opsmuk in de met sterren overladen avonturenprent Everest.
In Macbeth zien we haar weldra uit een heel ander acteervat tappen, naast Michael Fassbender en Marion Cotillard. Stilaan kunnen we dus niet meer om de ontegensprekelijke verschijning van Debicki heen. Niet alleen beeldschoon, ook uitermate klassevol en herinneringen oproepend aan de sterren van het oude Hollywood, is dit het soort actrice die niet meer gemaakt wordt, die je geknield wil aanbidden, wiens hals je wil besnuffelen (wat een hele klus wordt), in wiens oor je poëzie wil debiteren, wiens naam taferelen oproept van weelderige champagefeesten. En bickiburgers, uiteraard. Wij willen meer.
ANAÏS DEMOUSTIER
Het is al 5 jaar geleden dat deze bekoorlijke Franse van 28 één van de European Films' Shooting Stars genoemd werd, een eer die nu ook weer niet zo veel betekent, gezien de grote aantallen acteurs waarvan je nadien nooit meer iets verneemt (Matthias Schoenaerts, Alicia Vikander, Carey Mulligan en Pilou Asbaek zijn zowat de bekendste van de meer dan 150 acteurs die de laatste 10 jaar met deze titel bekroond werden, waaronder overigens ook Kevin Janssens en Filip Peeters). Toch zien we meer in deze actrice, zij het niet meteen in Hollywood.
Demoustier werd al twee keer beloond met een Césarnominatie, weliswaar twee keer als beste nieuwkomer. Wij kennen haar intussen vooral uit Une nouvelle amie van François Ozon, terwijl ook films als Elles (met Juliette Binoche), Bird People en Au fil d'Ariane bijdroegen aan haar bekendheid. Demoustier heeft echter al een pak films op haar actief staan en werkte met befaamde filmmakers als Claude Miller, Bertrand Tavernier en zelfs Michael Haneke: ze was nog geen 16 toen ze de dochter van Isabelle Huppert speelde in het verpletterende Le temps du loup.
Dat zijn al heel wat sterke referenties die ons doen geloven in de toekomst nog veel te horen van deze speelse, getalenteerde actrice met het even ernstige als frivole snoetje, en nu ze stilaan als volwassen beschouwd wordt, zelfs in nog veel sterkere rollen.
ADAM DRIVER
Eigenlijk had deze kerel vorig jaar al in dit lijstje mogen staan. Zijn opmerkelijke rol in de serie Girls, als het wispelturige, onconformistische vriendje van Hannah Horvath, én een bijrol in Inside Llewyn Davis, vormden een net te beperkt aantal adelbrieven om hem toen al veelbelovend te noemen.
Sindsdien zat de 32-jarige Amerikaan echter niet stil. Hij verscheen naast Mia Wasikowska in Tracks, werd in Venetië bekroond tot Beste Acteur voor het relatiedrama Hungry Hearts en was fenomenaal in While We're Young van Noah Baumbach.
Driver is geen afgeborsteld type, voldoet zelfs amper aan de huidige schoonheidsidealen, met zijn aardappelneus, flaporen en scheve tanden. Wie hem aan het werk ziet, kan echter niet om hem heen en met name met zijn rol in Girls wist hij de fantasie te prikkelen. Zijn personage was mannelijk, robuust, hip, dominant en sexy, en dat blijkt intussen ook zijn imago bepaald te hebben.
Volgend jaar kent beslist iedereen Adam Driver. Hij zit immers in Star Wars: Episode VII - The Force Awakens, het vervolg van de legendarische filmsage en speelt daarna samen met Liam Neeson en Andrew Garfield de hoofdrollen in Silence, van Martin Scorsese. In afwachting daarvan zijn er nog This is Where I Leave You, een routineuze komedie met Jason Bateman en Tina Fey; en Midnight Special van Jeff Nichols, de maker van interessante films als Mud en Take Shelter.
REBECCA FERGUSON
De vrouwelijke hoofdrol aangeboden krijgen in een zoveelste Mission: Impossible, het moet de droom van veel beginnende (en ervaren) actrices zijn, maar het is daarom geen garantie op een echte acteercarrière. Hoe breed kan je in dit soort formulefilms immers gaan? Dikke duim echter voor Tom Cruise, die zich met de casting bemoeid heeft: de 32-jarige Zweedse schone Rebecca Ferguson imponeert beslist in Mission: Impossible - Rogue Nation. Niet alleen staat ze flink haar mannetje in de actiescènes, ze weet haar puur functionele personage best wat karater te geven en overstijgt zo met brio de typische femme fatale.
Ferguson zat voorheen in de actieprul Hercules met Dwayne Johnson en de historische serie The White Queen, een Belgische co-productie die haar een Golden Globenominatie opleverde. Wat nu haar richting uitkomt is echter een stuk imposanter. Stephen Frears regisseert haar in Florence Foster Jenkins, een lichtvoetig drama met Meryl Streep, waarna ze één van de drie felbegeerde vrouwelijke hoofdrollen speelt in de verfilming van de bestseller The Girl on the Train van Paula Hawkins, naast Emily Blunt. De voormalige soapactrice valt overigens niet te verwarren met de gelijknamige blueszangeres.
KARL GLUSMAN
Enkel op basis van zijn vertolking in het controversiële (hoewel, iets gemerkt van die controverse?) Love, waarin zijn penis grotere inspanningen deed dan hijzelf, zouden we deze Amerikaan met Duitse roots niet meteen een grote toekomst voorspellen, al heeft hij al krediet vergaard in de theaterwereld en schuilt er beslist iets in die duistere ogen. In Gaspar Noë's poëtische pornoprent kwam hij bij momenten iets te weinig expressief over, vooral in de scènes waarin hij niet klaarkwam. Er zijn echter filmmakers die meer zien in deze vermeende zoon van Christopher Walken. Het voormalige model heeft immers twee in het oog springende projecten op stapel staan. In Stonewall, een drama van Roland Emmerich over homorechten, speelt hij een bijrol naast Jonathan Rhys Meyers, waarna de psychohorrorfilm The Neon Demon van Nicolas Winding Refn volgt, die ons alvast benieuwd maakt.
Glusman heeft zijn kop mee, en wordt een belofte genoemd. We durven dus inzetten op zijn groeiende sterrenstatus maar kijken vooral uit naar een indrukwekkende vertolking. In afwachting daarvan staren we naar enkele fascinerende beelden op zijn instagram.
GUGU MBATHA-RAW
Vroeger koos men een eenvoudige, makkelijk te herinneren artiestennaam, maar die tendens is al lang voorbij. Nietwaar, Adèle Exarchopoulos, David Oyelowo, Lupita Nyong'o of Mia Wasikowska? De Britse schoonheid Gugu Mbatha-Raw is nog zo iemand wiens naam uw tong in de knoop legt maar die we niettemin steeds vaker aan het werk zien. Haar naam kreeg ze van haar Zuid-Afrikaanse vader maar verder is deze stralende verschijning op en top Brits, klassiek dramatisch geschoold zelfs.
Na een heel pak rollen in Britse televisieproducties, werd Mbatha-Raw zowat vanuit het niets gecast door Tom Hanks, in het romantische drama Larry Crowne. Julia Roberts stond dan wel in voor de vrouwelijke hoofdrol, Gugu kreeg een mooie bijrol als zelfzekere en sexy studente die de wereldvreemde Larry door het universiteitsleven loodst - op een vespa! Daarop volgden bijrollen in o.a. het weinig geziene Odd Thomas en de flop Jupiter Ascending, maar intussen blikte Mbata-Raw ook Belle in, een wat stoffig maar doorleefd vertolkt en elegant in beeld gezet historisch drama waarin ze bijzonder sterk uit de hoek kwam als het titelpersonage. Ze won voor deze rol een British Independent Film Award.
Er zit nog heel wat interessants in de pijplijn. Gugu Mbatha-Raw zal achtereenvolgens te zien zijn naast Keanu Reeves en Renée Zellweger in The Whole Truth, naast Will Smith en Alec Baldwin in Concussion en naast Matthew McConaughey in het burgeroorlogsdrama The Free State of Jones. Goed gezelschap dat hopelijk een deel van de roem kan afstaan aan dit talent.
WILL POULTER
Toen we met Will Poulter kennis maakten in de behoorlijk dwaze (maar succesvolle) komedie We're the Millers, naast Jennifer Aniston, dachten we niet ooit méér te zien in deze grimassen trekkende Brit. Tot we zijn debuutfilm aanschouwden, de verrassende familiefilm Son of Rambow, waarin hij als 12-jarige met een ontegensprekelijk talent voor drama een verwaarloosd rijkeluiskind speelt. In The Maze Runner toonde hij daarna zich van een grimmige, barse kant waardoor we intussen al drie heel diverse indrukken kregen van deze beloftevolle acteur.
En de succestrein is intussen aan het rijden. Poulter, die in 2014 de Rising Star Award won op de Bafta's heeft een voorname bijrol in het prestigieuze The Revenant, naast Leonardo DiCaprio en Tom Hardy, een avonturendrama waarvan we nu al fan zijn. Voor de regie tekende Alejandro González Iñárritu (Babel, Birdman), wat de verwachtingen zelfs nog doet stijgen. Poulter was, met zijn markante gezicht, even serieus in de running voor de begeerde rol van Pennywise de clown in de remake van It, maar dat feestje ging niet door. Wel zien we hem in 2016 naast Brad Pitt en Tilda Swinton in War Machine.
Je kan hem volgen op Twitter, waaruit zijn al snel zijn liefde voor voetbal en hiphop blijkt.
ROBIN PRONT
Even dichter bij bij huis kijken. Er komen nog enkele Vlaamse debuutfilms aan, maar geen daarvan zal zo'n impact hebben als D'Ardennen, de eerste film van de beloftevolle Robin Pront. De bijna 29-jarige cineast liep al in de kijker door twee kortfilms (Plan B en Injury Time) én een deelname aan De Slimste Mens ter Wereld, waarna hij dikke maatjes werd met Erik Van Looy.
Dat Film Fest Gent van start gaat met zijn misdaadprent D'Ardennen, wil toch wat zeggen over zijn talent. Zowel visueel als atmosferisch zit deze prent immers helemaal juist. Ook al moest Matthias Schoenaerts afhaken, de kans is groot dat Pront buiten de grenzen scoort met dit sterke debuut en aldus zijn carrière gelanceerd ziet.
NICK ROBINSON
Als Hollywood van één doelgroep niet zeker was of die wel door Jurassic World kon bekoord raken, was het misschien de tienermeisjes. Dus gaf men een voorname rol aan een appetijtelijke puber die als grote beschermende broer dan ook nog een keer de harten van moeders kon stelen. We hebben het over Nick Robinson, de 20-jarige Amerikaan die zich in de blockbuster met zijn broertje aan de hand een weg baande doorheen gevaarlijke dino's. Toch pikten de makers er niet zomaar een goed uitziende tiener uit. Robinson speelde eerder met overtuiging de hoofdrol in de verfrissende indie The Kings of Summer, waarin hij toonde een gelaagd en kwetsbaar personage aan te kunnen. Voorheen kon hij u ook al opgevallen zijn in die ene aflevering van Boardwalk Empire, waarin hij beslist de show stal als een kruimeldief waarmee protagonist Nucky Thompson opgesloten zit in een kelder.
En wat volgt? De hoofrol in Being Charlie, een film van Rob Reiner, zal wellicht weinig te weeg brengen. Een hoofdrol naast Chloë Grace Moretz in een nieuwe young-adultfranchise, The 5th Wave, zal zijn roem misschien goed doen maar mogelijk weinig van zijn acteervermogen vragen. Die lichte weemoed en voor zijn leeftijd ongewone ernst in die ogen moet toch een film van iets meer betekenis kunnen dienen, niet?
MARK RYLANCE
De oudste aanwezige in deze reeks, maar het komt vaak genoeg voor dat acteurs pas op latere leeftijd doorbreken. In het geval van deze 55-jarige gerenommeerde theateracteur is dat echter niet zo vreemd: de man heeft eigenlijk amper films gemaakt maar lijkt nu gretig in te gaan op allerlei geweldige kansen.
Rylance's voornaamste filmrol was lang de hoofdrol in het kostuumdrama Angels and Insects (1995) met Kristin Scott Thomas. Zes jaar later zette hij een opmerkelijke vertolking neer in Patrice Chéreau's Intimacy, een bekroond drama dat zijn naam waarmaakte door de acteurs wel erg expliciet seks te laten hebben - kijk, dan komt dat met die carrière van Karl Glusman dus ook wel goed.
In de volgende tien jaar was Rylance maar één keer te zien op het witte doek: in The Other Boleyn Girl speelde hij de vader van Scarlett Johansson en Natalie Portman. Via enkele kleine rollen in films van weinig betekenis dook Rylance dan dit jaar echter plots weer op. In de veelgeprezen BBC-serie Wolf Hall, in The Gunman, naast Javier Bardem en Sean Penn en binnenkort naast Tom Hanks in Bridge of Spies.
Het is dit laatste project, onder regie van Steven Spielberg, dat van doorslaggevend belang zal zijn. Spielberg, iemand die zelden acteurs cast omdat ze in de mode zijn, bood Rylance immers de hoofdrol aan in zijn weldra te verschijnen verfilming van Roald Dahl's De Grote Vriendelijke Reus, The BFG, waarin Rylance aan de slag mag met een fascinerend personage.
De man heeft er blijkbaar nu wel zin in en als blanke mannelijke vijftiger is het zelfs makkelijker om aan een rol van betekenis te raken dan veel andere groepen. Hollywood heeft dus mogelijk nog wel wat in petto en kan hem voor hem mogelijk betekenen wat het voor zijn Britse generatiegenoten Timothy Spall, Bill Nighy, Brian Cox of Alan Rickman deed.
SARAH SNOOK
Eerlijk gezegd zijn we (nog) niet zo dol op Sarah Snook - die naam alleen al valt niet serieus te nemen. Haar doorbraakrol in de zwakke science-fictionprent Predestination vonden we ongeloofwaardig en gekunsteld. Maar het zijn niet altijd de meest getalenteerden die doorbreken. Ondanks onze twijfels over haar acteerkunsten, zou Hollywood wel eens kunnen vallen voor deze innemende roodharige Australische.
Snook is wel een klassiek opgeleide en geprezen actrice in eigen land, waar ze in 2012 doorbrak dankzij de romantische komedie Not Suitable for Children, waarna de apocalyptische thriller These Final Hours volgde en het in sci-fi-kringen prima onthaalde Predestination. Daarin speelde ze twee rollen, waaronder een oudere man. Toen nadien de horrorprent Jessabelle verscheen, leek Snook voorbestemd het in het horror/sci-figenre te gaan maken, wat zelden tot filmwerk van hoog niveau leidt.
Maar het gaat een andere kant op. Snook zit naast Kate Winslet in de Australische komedie The Dressmaker en is vervolgens in een bijrol te zien in de Steve Jobs-biopic van Danny Boyle, opnieuw met Winslet. Voorheen was ze ook één van de drie laatste kanshebbers op de rol van Lisbeth Salander in The Girl with the Dragon Tattoo, naar verluidt. Haar naam valt dus geregeld in de kantoren van producers die er toe doen.
Die magnetiserende blik is maar een deel van de ontegensprekelijke présence van Snook, waar ze wellicht enkele jaren mee verder kan in de filmwereld. Maar we wachten op een overtuigende vertolking om in haar ook als actrice te geloven.
KATHERINE WATERSTON
Deze New Yorkse is weliswaar al 35 en timmert al 10 jaar aan een acteercarrière, het gaat ineens wel heel erg vlug voor deze tot voor kort volslagen onbekende maar zeer veelbelovende actrice. Na onopgemerkte bijrolletjes in o.a. Night Moves en The Disappearance of Eleanor Rigby, kreeg ze zomaar ineens een voorname rol te pakken in Inherent Vice van Paul Thomas Anderson. Hoewel de film weinig losmaakte, bleek Waterston overtuigend als het verdwenen ex-vriendinnetje van stoner detective Doc Sportello en wist ze zich perfect staande te houden tegenover Joaquin Phoenix. Nu pas kreeg ze de kans te tonen dat er een klassebak in haar verscholen zit. Een glamourgirl zal Waterston wel niet meer worden, maar een prijzenpakkende karakteractrice als Laura Linney, Helen Hunt of Patricia Clarkson kan je haar binnenkort wel noemen, ongetwijfeld.
We zijn benieuwd naar meer en Hollywood blijkbaar ook. Na de geprezen indie Queen of Earth, zien we haar in de ongetwijfeld ijzersterke biografie Steve Jobs (van Danny Boyle en met Michael Fassbender, Kate Winslet en Seth Rogen - wat een gezelschap) en volgend jaar in Fantastic Beasts and Where to Find Them, een fantasyfilm gebaseerd op het werk van J.K. Rowling, waarin ze o.a. Colin Farrell en Oscarwinnaar Eddie Redmayne aan haar zijde krijgt. Ongetwijfeld werden voor beide rollen tal van actrices in overweging genomen, maar Waterston ligt momenteel blijkbaar bij enkele decision makers in het bovenste laatje.
Filmfanaten kennen overigens ongetwijfeld haar vader, Sam Waterston, bekend van The Killing Fields en de misdaadserie Law & Order.
NAT WOLFF
Deze (opnieuw) 20-jarige Amerikaan is geen Zac Efron en vindt met zijn schlemielige voorkomen eerder aansluiting bij ietwat nerdy acteurs die het gemaakt hebben (Tobey Maguire, Jesse Eisenberg, Nicholas Hoult, Andrew Garfield, Joseph Gordon-Levitt, om er maar enkele te noemen) Karakterkoppen zeg maar, die echter intussen ook als hot bestempeld werden. Wolff's voornaamste wapenfeit is momenteel het tienerdrama Paper Towns, waarin hij samen met Cara Delevingne naar de aandacht van de puberale meerwaardezoeker hengelt. Daarvoor viel deze jonge kerel vooral op in bijrollen in The Fault in Our Stars, Palo Alto met James Franco en de bij ons op dvd verschenen komedie Admission met Tina Fey en Paul Rudd.
Wolff kreeg steevast rollen aangeboden van personages met een hoekje af, maar mag met de hoofdrol in Paper Towns een nieuw terrein betreden. Is hij klaar voor grotere producties? Een bijrol in de veelgeprezen komedie Grandma hoort daar nog niet bij, en met zijn korte verschijning in The Intern (met Robert De Niro), maakte hij evenmin indruk, maar groter werk zal niet lang op zich laten wachten. In In Dubious Battle misschien, een door James Franco geregisseerd drama tjokvol grote namen.
Zijn twitteraccount deelt hij overigens met zijn broer, als helft van het muzikale duo Nat & Alex Wolff. Als The Naked Brothers Band stonden ze samen met hun vader in voor de soundtrack van de gelijknamige, succesvolle muzikale tv-serie.
Iemand van wie u veel verwacht? Reageer hieronder of op onze facebookpagina.