The Fault In Our Stars

De protagonist van The Fault In Our Stars, gebaseerd op het razend populair boek van John Green, is Hazel Grace Lancaster, een zestienjarig meisje dat al enkele jaren kampt met schildklierkanker. Ze besteedt al haar tijd aan lezen, realityshows en afspraken met dokters, totdat ze op een bijeenkomst van kankerpatiënten Augustus Waters ontmoet, een dromerige jongen die osteosarcoom (een soort bottumor) overwonnen heeft. Natuurlijk overstijgt hun relatie spoedig die van vriendschap.

The Fault In Our Stars is op zich niet slecht. Het is een vakkundig in elkaar gestoken film, de acteurs doen het goed en tussenin al de geforceerde humor zit er weleens iets grappig tussen. Maar men moet een film beoordelen op basis van zijn ambities en dit tienerdrama aspireert, zoals luid verklaard in de openingsscène, waarheidsgetrouw te zijn. Het is echter moeilijk iets meer geromantiseerd voor te stellen. In een zekere scène wordt er verwezen naar René Magrittes Ceci ce n'est pas une pipe, misschien om te willen zeggen dat dit verhaal een afbeelding is van hoe de realiteit van het leven in elkaar zit. Maar als The Fault In Our Stars een afbeelding moet zijn, is het er één die zo veel fotoshop ondergaan heeft dat de werkelijkheid er amper in te vinden is.

The Fault In Our Stars is niet zo uniek als het zelf pretendeert.

Als men echt waarheidsgetrouw was geweest dan zou de scène waarin Hazel schreeuwt van de pijn niet gedempt zijn door een geluidloze klankband en slow-motion shots, er zou niet publiek geapplaudisseerd worden omdat twee jonge kankerpatiënten elkaar een kus geven, niemand zou succesvol het woord 'douche pants' gebruiken, en – om verder te muggenziften – hun post-coïtale positie in bed zou niet zo gestileerd zijn. Deze film stelt zichzelf voor als méér dan een drama/rom-com door te pretenderen dat het harde waarheden meedeelt maar durft amper van de zeemzoete genreclichés af te wijken. Het uiteindelijk lot van de protagonisten verandert daar weinig aan als alles ervoor zich conform de typische Hollywoodfabels over liefde ontvouwt.

De internethype rond The Fault In Our Stars is met andere woorden overroepen. Het kan de adolescenten waarvoor het gemaakt in alle waarschijnlijkheid wel verzaden en is bovendien een tikkeltje beter dan ander entertainment dat zich naar de wensen van die demografie schikt, maar het flagrant pseudorealisme is moeilijk slikken voor minder goedgelovige kijkers.

Vik Verplanken Helemaal (niet) akkoord? Lees de