Au fil d'Ariane

Met Au fil d'Ariane lijkt de Franse cineast Robert Guédiguian een ode te brengen aan zijn vrouw en muze, de actrice Ariane Ascaride, die in heel wat van zijn films een rol kreeg.

In deze fantasiefilm speelt de vinnige dame een huisvrouw in Marseille op wiens verjaardag niemand komt opdagen. Ze onderneemt een ritje met de wagen en komt via omwegen terecht in een wat vreemde gemeenschap waarbinnen ze een zinvolle rol zou kunnen spelen, net als haar naamgenote uit de Griekse mythologie.

De speelse, lichtvoetige wijze waarop dit verhaal verteld wordt, vraagt enige bereidheid van de kijker en verschilt wel enigszins met de sociaal-kritische stijl die we van de cineast van Les Neiges du Kilimandjaro gewoon zijn. Toch is Au fil d'Ariane ook opnieuw een pleidooi voor solidariteit en sluit de prent dus best wel aan bij eerder werk van Guédiguian. Alleen is er hier een hoekje af en is het scenario met zijn licht absurde toestanden, een stuk minder in de realiteit gebed - al verklaart de afloop natuurlijk alles.

De draad uit de titel, verwijzend naar de oplossing die de mythische Ariadne aan Thesseus bood om uit het labyrinth te ontsnappen, is echter toch wat zoek in deze film. De personages blijven steken in het karikaturale en hun bizarre ondernemingen zeggen de kijker na een tijd eigenlijk niets meer.

Toch is Au fil d'Ariadne ook een pleidooi voor solidariteit en sluit de prent dus best wel aan bij eerder werk van Guédiguian. Alleen is het scenario met zijn licht absurde toestanden, een stuk minder in de realiteit gebed.

De ontegensprekelijke charme en de ludieke aanpak weten van Au Fil d'Ariane makkelijk verteerbaar en ontspannend vertier te maken, waarbij Ascaride zich lijkt uit te leven als een kind dat voor het eerst acteert en de rest van de cast zich om haar verzamelt als een bonte bende nevenpersonages uit een zonnig kinderboek. Jammer dat er toch niets meer uitgehaald werd.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de