The Power of the Dog

Jane Campion heeft ons meer dan tien jaar op een nieuwe film laten wachten - al hield ze ons intussen wel zoet met de excellente serie Top of the Lake. Op haar 67e blijkt deze geweldige cineaste alleen nog maar gegroeid te zijn als filmmaker en zorgt ze met The Power of the Dog voor één van de krachtigste drama's van het jaar.

Benedict Cumberbatch is origineel gecast als de ruwe cowboy Phil, die samen met zijn broer George een ranch beheert. Wanneer George trouwt met de weduwe Rose, kan Phil het verbreken van de broederband niet verkroppen. Hoe durft George, die nochtans door Phil voortdurend vernederd wordt, het aan om zijn eigen weg te gaan? Wanneer ook Peter zich aandient, de allerminst stoer te noemen zoon van Rose, gaat het bij Phil broeien en kolken. Er ontstaat een machtsstrijd waar uiteindelijk iemand de dupe van zal worden.

In deze fascinerend opgebouwde psychowestern deconstrueert Campion de mythische ranger. De viriele macho Phil kan niet om met een andere invulling van mannelijkheid en diep opgeborgen frustraties en verlangens halen het allerslechtste in hem boven. Hoewel Campion zich zelden eerder op de psyche van mannelijke protagonisten heeft geworpen, weet ze dit prachtig gelaagde personage op grandioze wijze te doorgronden. Cumberbacht, wellicht één van de laatste acteurs in wie je een volbloed cowboy zou vermoeden die zonder aarzelen een stier ontmant, heeft dit personage helemaal beet en zet één van de mooiste vertolkingen in zijn leven neer. Phil is een dreigend monster maar ook een diep te betreuren figuur die niemand geluk gunt.

Kirsten Dunst - die de rol kreeg nadat Elizabeth Moss moest afhaken en zichzelf dringend terug op de kaart mocht zetten als leading lady - verrast opnieuw. Hoewel ze Marie-Antoinette, Melancholia, The Beguiled en de amusante reeks On Becoming a God in Central Florida op haar cv heeft staan, durven we haar nog te laag inschatten als actrice. In de rol van Rose zien we haar schitterend afbrokkelen. Er lijkt geen volwaardige plaats voor een vrouw te zijn in het veehoudersbestaan. Kodi Smit-McPhee, die we kennen uit Let Me In, Slow West en X-Men, heeft niet alleen de perfect fysieke uitstraling voor de opmerkelijke rol van Peter, hij vat dit soms akelige, soms aandoenlijke karakter al even grandioos.

Een indringende psychowestern met Benedict Cumberbatch in een duivelse rol

In wat slechts aan de oppervlakte een western is - vol schitterende lanschappen die de camera wenken maar de personages vertrappelen - verschuilt zich vertrouwd terrein voor Campion: de psychoseksuele thriller die ze ook al in The Piano, Portrait of a Lady en In the Cut aansneed. Ze dringt als vanouds binnen in de geest van haar protagonisten, maar boort dit keer nog meer dan anders iets koud en donker aan, een akelige onderlaag die verbonden is met menselijk instinct. Ze doet dat met beheersing en terughoudendheid, haast zonder mededogen, zoals Paul Thomas Anderson zijn meer kille films opvat. Dat Jonny Greenwood, die net als bij There Will Be Blood, We Need to Talk About Kevin, The Master en Phantom Thread voor een bezwerende score zorgt die het noodlot onderstreept, helpt die vergelijking natuurlijk.

The Power of the Dog is vanaf 1 december op Netflix te zien maar ga deze superieure suspensecinema toch bekijken op een groot doek zodat de nietigheid van het menselijke handelen met des te meer contrast afketst op de grootsheid van de wereld om ons heen.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de