Juror #2

Niet om voorbarig te zijn, maar het is aannemelijk dat de 40e film van regisseur Clint Eastwood ook zijn laatste is. De man is 94, oogt toch wel wat fragiel en verzwakt en het is moeilijk in te beelden dat hij in die conditie nog een productie kan leiden. Maar dan zie je met welke vaste hand het wel zeer onderhoudende Juror #2 gerealiseerd is en moeten we een 41e film misschien niet helemaal uitsluiten.

In dit meeslepende rechtbankdrama staat een jurylid centraal dat in een rechtszaak moet beslissen over het lot van een vermeende moordenaar. Maar wat gebeurt er als je over informatie beschikt die je niet kan delen met de andere juryleden ondanks het uitsluitsel kan bieden in de vraag over schuld of onschuld?

In het beste werk van Eastwood (Unforgiven, Million Dollar Baby, The Bridges of Madison County, Mystic River, American Sniper, Letters from Iwo Jima, Invictus) vallen terugkerende thema's op: morele contemplatie, religieuze twijfels, intergenerationele verantwoordelijkheden, rechtschapenheid. Juror #2 verkent enkele van die thema's minder diepgaand en is aldus lang niet zo zwaar op de hand, maar is wel een erg knap geconstrueerd drama over een man die in een wel erg specifiek (en narratief gezien erg inventief) dilemma komt te zitten.

Nicholas Hoult is een ietwat kleurloze acteur die echter perfect is voor de rol van iemand die niet onder alle omstandigheden de rug recht weet te houden. Hij vertolkt zeer overtuigend een heel scala aan emoties zonder ook maar één moment als een heldhaftig personage gezien te worden. Grappig: Toni Collette, die we alweer knap de rol van procureur zien spelen, vertolkte 22 jaar geleden de moeder van Hoult in de romantische komedie About a Boy.

Juror #2 slaagt er niet elk moment in geloofwaardig te zijn. Zo is de bewijslast in de rechtszaak duidelijk erg zwak maar lijkt niemand dat zo te ervaren. Toch blijf je tot de laatste minuut geboeid volgen hoe de diverse personages zoeken naar een standpunt en de argumenten die ze daarvoor inzetten.

Eastwood regisseert dit boeiend rechtbankdrama met schijnbaar gemak maar de grootste efficiëntie

Deze prent weet dus toch grotendeels indruk te maken. Eastwood beheerst duidelijk elk aspect van deze productie en vertelt, filmt en monteert met schijnbaar immens gemak en niettemin met grote efficiëntie. Juror #2 is een wel erg klassieke, grootvaderlijke film maar ook vakmanschap van de bovenste plank.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de