Jumper

Doug Liman voelt zich na het megasucces Mr. & Mrs. Smith blijkbaar goed in de mainstream. Met de actieprent Jumper bevindt hij zich intussen ver weg van zijn frisse doorbraakfilm Go. Vernieuwend of origineel kan deze conventionele popcornfilm dan ook niet genoemd worden.

Hayden Christensen, nog steeds heel erg zijn best aan het doen om een acteur te worden, speelt de rol van David Rice, een jonge kerel die eerder in zijn leven ontdekt heeft dat hij een 'jumper' is. Hij kan zichzelf doorheen de ruimte teleporteren, of dat nu naar de koelkast of naar Egypte is. Hij heeft er zijn hele leven rond gebouwd, door geld te roven uit banken en uitjes te maken over de hele wereld. Opgegroeid in een gebroken, liefdeloos gezin is hij echter een egoïstische en oppervlakkige yup geworden. Maar op een dag is het uit met de pret. Dan staat Roland in zijn appartement. Hij maakt deel uit van de Paladijnen, een groep godsdienstfanatiekelingen die er niet kunnen lachen met mensen die over goddelijke krachten beschikken. Zij maken dus jacht op jumpers om hen te kunnen doden.

Hoewel je David Rice strikt genomen een superheld zou kunnen noemen - zij het dan dat hij helemaal geen held is - is dit leuke idee volkomen geworteld in de realiteit, waarbij dus geen stripachtig Spider-Man-sfeertje wordt nagestreefd. In de plaats krijgen we een koele, flitsende thriller waarin de nadruk op de actie komt te liggen.

Jammer genoeg wordt dit gegeven niet echt ten volle uitgespeeld. Echt vernuftig kun je de uitwerking van de plot immers niet noemen. David is een vrij oninteressant personage dat ondanks zijn krachten weinig mysterie uitstraalt en zijn talent bizar genoeg niet hanteert om anderen te helpen - maar o ja, hij was gehard door het missen van nestwarmte. De acteurs vermijden gelukkig wel dat de personages karikaturen worden, maar echt vlot zien we ze nu ook weer niet acteren. Jackson, hoewel alweer voorzien van een andere, onbegrijpelijke look, zet de zoveelste eendimensionale schurk uit zijn carrière neer. De slechteriken zijn overigens van een bijzonder zwakke motivatie voorzien.

Je kan ook al heel snel raden welke rol de moeder van David in het geheel speelt. Het zijn lamentabele pogingen om dit verhaal mythische proporties te geven. Verder zijn de dialogen simpel, net als de matig interessante en nergens echt opwindende actie. Wat schieten en weglopen, u kent dat wel. En zeggen dat Liman de eerste Bourne-film op zijn actief heeft staan!

In zijn geheel is Jumper vakkundig amusement, met leuke, hoewel knullige speciale effecten en wat oppervlakkige spanning. Maar meer dan een simpel, glad spektakel kan je dit nu ook weer niet noemen. Even snel verteerd als de popcorn die er bij hoort.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de