Mr and Mrs Smith

Doen ze het of doen ze het niet? Angelina Jolie en Brad Pitt waren de voorbije weken niet uit de roddelkolommen weg te denken. De liefdesscènes in "Mr and Mrs. Smith", hun gezamenlijke film, zouden resulteren in een romance buiten de set. De paparazzi dezer wereld kregen haast een orgasme toen de twee samen op reis vertrokken. Echte liefde? Of is het toch maar allemaal een handig verpakte promotiestunt?

Om eerlijk te zijn: het zal ons worst wezen. Wij wilden vooral weten of regisseur Doug Liman, die achtereenvolgens het prima tiener- annex drugsdrama Go en de volbloed actie van The Bourne Identity professioneel inblikte, of Liman dus een beetje een goede film heeft afgeleverd. "Mr and Mrs Smith" is maar voor de helft geslaagd, zo blijkt.

Meneer en mevrouw Smith zitten na vijf jaar huwelijk -of is het zes?- in een dip en consulteren een relatietherapeut. Op het eerste zicht hebben ze alle materiele comfort. Wat ze echter niet van elkaar weten is dat ze allebei professionele huurmoordenaars zijn. Wanneer ze beiden hetzelfde doelwit moeten elimineren krijgen ze elk 48 uur om de ander uit te schakelen. Een echtelijke klopjacht kan beginnen.

Een uiterst originele pitch, het dient gezegd. En toch komt "Mr and Mrs Smith" maar op gang met de traagheid van een dieselmotor in putje winter. Regisseur Liman neemt de eerste drie kwartier veel te uitgebreid de tijd om de sleur van meneer en mevrouw Smith hun relatie te schetsen. Ter vergelijking: Steven Spielberg poot in War of the Worlds in welgeteld vijf minuten een disfunctioneel gezin neer.

Pas als meneer en mevrouw Smith elkaar naar het leven staan, komt het verhaal in een stroomversnelling terecht. Liman brengt de actie vakkundig in beeld, de scenaristen laten de protagonisten naast kogels met oneliners op scherp schieten. Bijvoorbeeld: "A happy end is a story which isn't finished yet." Een pareltje, niet?

Helemaal genieten doe je als man en vrouw de handen in elkaar slaan en in een wilde autoachtervolging hun belagers van zich af proberen te schudden. The Bourne Identity herbergde al grensverleggend gejongleer met auto's, hier overtreft Liman zichzelf.

Jammer genoeg zakt de climax daarna als een kaassoufflé in elkaar. Het finale geschiet in een warenhuis duurt alweer veel te lang en herinnert zelfs aan een doorsnee shoot-em-up videospelletje.

Tenslotte knetteren Angelina Jolie en Brad Pitt, ondanks de geruchten, niet als een raketmotor. Die veelbesproken chemie hebben wij niet kunnen detecteren. Deze prent heeft iets weg van een opgevoerde 2PK die regelmatig in de pitstop zit. Af en toe is het er fijn mee rijden, daar niet van. Maar kom niet klagen als u bij deze film in panne valt...

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de