Zillion

Genre: Drama | Duur: 2u18 | 2022 | Release: 26 Oktober 2022 | Land: België | Regie: Robin Pront | Cast: Jonas Vermeulen, Matteo Simoni, Charlotte Timmers, Barbara Sarafian, Frank Vercruyssen, Geert Van Rampelberg, Ella Leyers, Dirk Roofthooft, Luk Wyns, Ward Kerremans

Het was afwachten hoe Robin Pront zich na zijn geweldige debuut D'Ardennen verder zou profileren. Zijn Amerikaanse uitstap was sfeervol maar onopmerkelijk maar met de uitgesproken publieksfilm Zillion trekt hij vast alle aandacht. 

Pront reconstrueert in dit energieke drama de rise and fall van Frank Verstraeten, stichter van megadancing Zillion, wiens perikelen - en in het bijzonder zijn relatie met Miss België en zijn vriendschap met pornokoning Dennis Black Magic - van hem een controversieel figuur maakten eind jaren '90. Zwart geld, connecties met de Albanese maffia en telegenieke homejackings zijn maar enkele van de ingrediënten die in deze kleurrijke terugkeer naar de eeuwwisseling uitgebuit worden om de kijker te laten ervaren hoe wild het er aan toe ging.

Verstraeten is een onsympathiek mannetje dat heel wat te compenseren heeft. Jonas Vermeulen vertolkt hem degelijk hoewel de voice-over onnatuurlijk en monotoon klinkt. Het is Pront en co-scenarist Kevin Meul echter niet te doen om een uitgediept drama of een psychologisch aannemelijk portret. Alle figuren die aan bod komen balanceren op het randje van het karikaturale, hoewel ze vaak aanstekelijk gespeeld worden. Barbara Sarafian en Matteo Simoni dienen in het bijzonder de soms komische ondertoon van dit nooit echt ernstige relaas. 

Die wat hybride vertelstijl en de weinig gebalde plot doen Zillion wat aan karakter verliezen, maar Pront heeft het vak wel in de vingers. De weliswaar steeds flink aangedikte, soms stereotiepe ensceneringen zetten aan tot grijnzen en de camera vindt steevast verrassende standpunten. De vele uitzinnige feesten worden met veel passend bombast in beeld gebracht en de actie wordt piekfijn gevat door de nooit teleurstellende Robrecht Heyvaert (Rebel, Bad Boys for Life, Torpedo). De soundtrack vol geweldige ninetiesbeats neem je er maar al te graag bij. 

De kijker verveelt zich dus geenszins maar de inhaligheid van de omhooggevallen figuren doet ons finaal wel weinig. Het zijn kille personages die we met een zeker genoegen hun verdiende loon zien krijgen, ook al lijkt de film te weigeren de tragiek te onderstrepen. Dat Black Magic er dan wat makkelijk van afkomt als een cartooneske pervert - foei, stoute jongen - is daar dan een storend gevolg van.