Bad Boys for Life

"Een door-en door rotte film, een door kanker aangevreten dikke darm van een strontetende, door een met schurft besmette kakkerlak uitgekotste made." Smeriger konden we het niet bedenken toen we in 2003 ons oordeel gaven over Bad Boys II. Fouter kon het gewoon niet. Bad Boys for Life komt dat enigszins goedmaken en weet verrassend genoeg minder plat en dom uit de hoek te komen dan verwacht.

De relevantie van de bijna 80-jarige Jerry Bruckheimer - de producent die mee de popcorncinema van de jaren '90 bepaalde - is deze eeuw een stuk kleiner. We zitten niet meer te wachten op leeg machobombast à la Armageddon, Con Air of The Rock, films die door leeghoofdigen veel te serieus genomen werden en het wereldbeeld voedden van foute lui. Een meer eigentijdse aanpak was dus nodig. Hoewel Bad Boys for Life beslist bedenkelijke basiselementen overneemt uit de eerdere films, is dit derde deel minder potsierlijk en grof dan de vorige films zich konden permitteren.

17 jaar na de vorige film - en in het geval van Martin Lawrence evenveel kilo's verder - zijn de inspecteurs Lowrey en Burnett stilaan aan pensioen toe. Maar een aantal bloederige moorden in de rangen van de arm der wet, dwingen hen opnieuw tot het uiterste te gaan om af te rekenen met een oude bekende.

Dat het duo veteranen - Smith is 51, Lawrence 54 - in deze film wordt bijgestaan door een jong en sexy team, is een slimme zet waar de makers mee aangeven dat ze zelf ook wel snappen dat je de draad na 17 jaar niet gewoon weer oppikt. Er mag dus gelachen worden met de amechtigheid waarmee Lawrence als een zatte patat door de film zwalpt en het feit dat Lowrey ondanks zijn bravoure ook niet meer helemaal mee is. Toch is de spaarzame humor bijzonder flauw en zal vooral de twaalfjarige genieten van de vuilbekkende agenten, al valt het qua fucks en shits enorm mee. Niettemin wordt er best wat afgeluld. De twee protagonisten kletsen maar aan maar de chemie van destijds blijkt toch wel vervlogen. Men had gerust de schaar mogen zetten in de langdradige en betekenisloze conversaties.

De plot dient dan ook ergens mee gevuld te worden, want veel stelt dit verhaal niet voor, of wat had je gedacht? Dat de executies op een bepaald moment een half jaar stil liggen, waarbij Lowrey de kans krijgt te revalideren, vormt de grootste onverklaarbaarheid. Hebben die slechteriken dan gewoon vakantie genomen? Maar niemand kijkt naar Bad Boys voor de logica natuurlijk.

Aanvaardbaar entertainment voor de discotheekganger, al is de actie weinig vernuftig

Want in dit soort films telt uiteindelijk toch de actie. Adil en Bilal mogen in hun Hollywooddebuut de hyperkinetische beeldtaal van Patser uitvergroten en doen helemaal wat van hen verwacht wordt, al lijkt de dosis spektakel toch wat teruggeschroefd tegenover vroeger en moet de film het meer van bombast dan vernuft hebben. Uiteraard rijdt er eens toevallig een vrachtwagen geladen met gasbidons voorbij en vanzelfsprekend stort er iemand in een afgrond vol vuur. Echt inventief kun je dit allemaal niet noemen en dan durven we toch stellen dat popcorncinema als John Wick, Atomic Blonde of zelfs Mission: Impossible veel inventiever en vernieuwender is.

DOP Robrecht Heyvaert (D'Ardennen, Black, Torpedo) is het Belgisch regisseursduo gevolgd naar Hollywood en pakt uit met een gepolijste look die Miami laat schitteren en de actie overzichtelijk houdt. Hij zorgt er in grote mate voor dat dit weinig gebalde machovertier toch iets fris uitstraalt.

Conclusie: aanvaardbaar entertainment, uitermate geschikt als voorafje aan het discotheekbezoek of voor wiens prepubers F.C. De Kampioenen stilaan ontgroeid zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de