Star Wars: Rogue One

Genre: avontuur | Duur: 2u14 | 2016 | Release: 14 December 2016 | Land: VS | Regie: Gareth Edwards | Cast: Felicity Jones, Diego Luna, Mads Mikkelsen, Riz Ahmed, Alan Tudyk, Ben Mendelsohn, Forest Whitaker, Donnie Yen

George Lucas deed er goed aan om Star Wars uit handen te geven. Door het opsmukken van de oorspronkelijke trilogie leek de man wel een vader die zijn eigen kind een facelift gaf om de bijhorende imperfecties weg te moffelen. Over de zielloze prequels kunnen we maar beter helemaal zwijgen. Gelukkig is zijn geesteskind nu in handen van een groep mensen die met veel liefde en een open geest over deze mythologie waken. Zo gaf regisseur J.J. Abrams met The Force Awakens de saga terug aan de fans. Terwijl van die film nog gezegd kon worden dat het iets te veel de structuur van A New Hope volgde, slaat Rogue One een heel nieuwe weg in.

In feite is Rogue One de eerste uit een reeks spin-offs die geen deel uitmaakt van de andere episodes. Deze keer dus geen Jedikrijgers met magische krachten, wel rebellen die ondergedoken moeten leven in smerige schuilplaatsen. De film situeert zich dan ook net voor A New Hope. Het Keizerrijk bouwt het ultieme wapen om zijn macht in het sterrenstelsel te verstevigen: de Death Star! Jyn, een crimineel die onderschept wordt door de rebellen, komt aan het hoofd te staan van een nieuwe revolte. Met enkele ruige strijders en een spitsvondige robot tracht ze het onderdrukkende regime een kopje kleiner te maken.

Wat aanvankelijk maar een onderhoudend tussendoortje diende te zijn om de honger te stillen voor Star Wars: Episode VIII – pas over een jaar in de zalen - is uitgegroeid tot een meeslepend epos dat op alle vlakken scoort. Zelfs zonder lichtsabels of de Millennium Falcon voelt Rogue One als een echt Star Wars-avontuur aan. Tegelijk weet regisseur Gareth Edwards zijn film authentiek en verfrissend te houden. De personages zijn stuk voor stuk fascinerende of amusante figuren die de betrokkenheid van de kijker uitlokken. Een formidabele cast uit alle windstreken zit daar zeker voor iets tussen.

Dat deze film kan verrassen, ligt misschien wel aan de milde verwachtingen. Er waren immers nauwelijks bekende personages waar fervente kijkers op zaten te wachten en de berichten over langdurige reshoots beloofden weinig goeds. Van dit laatste is echter niets te merken. De spanning wordt vakkundig opgebouwd en er ontplooit zich een persoonlijk verhaal dat bij momenten gelaagd, tragisch en duister durft zijn. Ondertussen worden we langs opwindende locaties gevoerd die steeds knap in beeld gebracht zijn. Edwards laat zich kennen als een gepassioneerd filmmaker met een standvastige visie en gebruikt ook niet meer computereffecten dan nodig is. Na het nogal futloze Monsters en Godzilla rees er twijfel over zijn capaciteiten maar hier bewijst hij zich als meer dan bekwaam. Zo worden nostalgie en spektakel op heerlijke wijze met elkaar vermengd.      

De bijhorende mumbo jumbo is misschien niet altijd goed te volgen. Het zou dus best kunnen dat de doorsnee kijker bij momenten de kluts zal kwijtraken. Niettemin is deze oorlogsfilm even universeel als The Bridge on the River Kwai of The Dirty Dozen, weliswaar gehuld in een Star Wars-jasje. Rogue One toont aan dat zolang er genoeg inventieve verhalen op boeiende wijze kunnen worden verteld, een mythologie nog lang mag worden uitgebreid.