Money Monster

Vijf jaar na het matig onthaalde The Beaver laat Jodie Foster zich als filmmaakster nog eens opmerken. Met George Clooney en Julia Roberts aan boord lijkt Money Monster haar grootste project als regisseur totnogtoe te zijn. Ze voegt aan een kwiek maar ietwat banaal actiegegeven een bittere scherpte toe door uit te halen naar de grillige beursperikelen en de macht van de bedrijven, waardoor dit gijzelingsdrama zowel een zekere intensiteit als een meewarige kijk op de gulzigheid van onze samenleving oproept.

Een wanhopige jongeman valt de opnames van een financieel programma binnen en gijzelt de presentator in wie hij de oorzaak ziet van zijn ellende. De blitse maar arrogante Lee Gates krijgt een bom omgegord terwijl de show uitgezonden wordt. Zijn vermoeide producer Patty, met wie hij via zijn oortje in contact staat, tracht hem er doorheen te loodsen.

Money Monster weet de kijker door dit gegeven snel mee te slepen, aanvankelijk enkel als snedige thriller, daarna ook als ironische blikopener op de volkomen legale wijze waarop de poenscheppers uit onze maatschappij manipulaties in gang zetten om nog rijker te worden en daarbij zonder mededogen de kleine man opofferen. De ontwikkeling van de plot vraagt echter ook steeds meer bereidheid van de kijker want één en ander neigt nogal naar het ongeloofwaardige. Dat de politiediensten al bij al vrij passief overkomen, is minstens onwaarschijnlijk en het tempo waarop geheimen door hackers blootgelegd worden, is verbluffend.

Clooney is flink op dreef maar zijn personage blijft eigenlijk te sympathiek, waardoor een echte dramatische uitwerking verloren gaat. De relatie met Patty krijgt naar het einde toe iets teleurstellend harmonieus. Jack O'Connell zien we graag bezig, maar Money Monster zal hem evenmin als Unbroken op de A-list zetten.

Een kwieke actiethriller met een passende dosis cynisme

Foster bevindt zich in goede vorm. Ze bouwt de actie behoorlijk op en weet via een dynamische montage de kijker bij de les te houden. Dat het leven na het gemediatiseerde drama en de bijhorende onthullingen hervat alsof er niets gebeurd is, getuigt van (terecht) cynisme: het doet ons in se niets wie wat uitspookt, zolang we er zelf maar niet het slachtoffer van zijn. Money Monster had gerust iets meer mogen doen met dat boodschapperige gegeven, maar is als onderhoudende thriller ook best de moeite.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de