Maria Full of Grace

Genre: Drama | Duur: 1u41 | 2004 | Release: 1 Januari 2005 | Land: VS | Regie: Joshua Marston | Cast: Yenny Paola Vega, Catalina Sandino Moreno, Virgina Ariza, Wilson Guerrero

Rond de Oscarperiode gebeurt het wel eens dat de kijker zijn maag vol heeft van de sociaal bewogen drama's. Ook nu weer hebben we met Hotel Rwanda en Vera Drake alle nodige menselijke tragedies kunnen aanschouwen en dan dient het verdienstelijke Maria Full of Grace zich aan. Deze prent greep bij de Oscars, net zoals de twee eerder genoemde films naast de prijzen. De Colombiaanse schone Catalina Sandino Moreno kon het niet halen van de star power van 'Million Dollar Baby' Hilary Swank.

Moreno speelt Maria, een jonge Combiaanse vrouw van eenvoudige komaf. Ze woont samen met haar grootmoeder, moeder, zus en neefje in een piepklein huisje. Overdag werkt ze op een bloemenkwekerij waar ze doornen van rozen verwijdert, 's avonds droomt ze van een ander leven. Wanneer ze te horen krijgt dat ze zwanger is, breekt ze met haar vriendje omdat die voor haar symbool staat voor de uitzichtloosheid van de situatie in hun dorp. Tijdens een trip naar Bogota leert ze een kerel kennen die haar vertelt dat ze een pak geld kan verdienen als drugkoerier. Na een periode van twijfel besluit Maria haar kans te wagen. Het lijkt haar de enige manier om te ontsnappen aan haar armoedig bestaan. Ze slikt de met cocaïne gevulde condooms in en krijgt een vliegtuigticket naar New York. Op het vliegtuig merkt ze dat er nog een paar vrouwelijke koeriers meereizen. Zal dat de douaniers in JFK niet opvallen?

Zoals eerder vermeld werd Moreno voor een Oscar genomineerd en dat heeft ze zeker verdiend. Ze slaagt erin zonder enige voorgaande ervaring de film te dragen. Wat de film daarenboven visueel interessanter maakt dan de bovengenoemde drama's is de onverbiddelijke 'cinema verité'-stijl die cameraman Jim Denault hanteert, met als beste voorbeeld de quasi-ondraagbare scène waarin Maria 62 condooms inslikt zonder dat de kijker ook maar eventjes de tijd krijgt om weg te kijken.

De visuele stijl - beeld je een tegelijk meer Dogma en meer klassieke versie in van Gus Van Sants volgtechniek in Elephant- en de opmerkelijke acteerprestatie van Moreno zorgen ervoor dat deze prent de middelmaat overstijgt. Dat is in deze periode vol goede serieuze films niet niks. Dus, nog één keer slikken en dan mogen we hopelijk het verstand nog eens op nul zetten.