Little Women

Zitten we te wachten op een nieuwe verfilming van de Amerikaanse klassieker Little Women van Louisa May Alcott? Goh, misschien wel, als je je realiseert dat het al meer dan een kwarteeuw geleden is dat Winona Ryder, Susan Sarandon en Christian Bale dit verhaal tot leven brachten. En eventueel wel, als de regie dan toch in handen is van Greta Gerwig, die hiermee haar aangename debuut Lady Bird opvolgt. En zeer beslist ja, als je ziet welke geweldige acteurs ze daar voor samengebracht heeft.

Deze intussen traditionele vertelling over vrijgevochten zussen is door Gerwig voorzien van een frisse touch, al valt meteen op dat de muze van Noah Baumbach voor een eerder conventionele stijl kiest. Het relaas van vier zussen die kort na de Amerikaanse burgeroorlog worstelen met elkaar en de restricties van de samenleving, baadt in wenskaartromantiek. De dames lopen er ingesnoerd bij in weelderige jurken, paarden trekken koetsen door pittoreske straten, in inkt gedoopte penneveren krassen hun boodschap neer in sierlijk handschrift. De al te brave muziek van Alexandre Desplat benadrukt de sprookjesachtigheid.

Gerwig plaatst naast de in een gouden gloed badende jeugdige belevenissen van haar luidruchtige protagonisten echter een grijzere, minder nostalgische bewustwording van de realiteit, wanneer de zussen volwassen worden. Ze zijn ouder en al dan niet wijzer en hun dromen en verlangens zijn in botsing gekomen met de beperkingen van het leven.

De weinig verrassende, zelfs wat te popperige visuele aanpak, valt ons wat tegen van Gerwig, die de conventies van het kostuumdrama lijkt te omarmen. Haar creatieve hand is dan ook vooral zichtbaar in het scenario dat meer dan eerdere versies van de roman, stilstaat bij de nu haast ridicule wijze waarop in een patriarchaal systeem gekeken werd naar vrouwelijke ambities.

Dat Little Women echter zindert en bruist en finaal immens innemend en charmant weet te zijn, is echter volkomen te danken aan de cast. Laura Dern beleeft een topjaar: ze won een Oscar voor Marriage Story en is in Little Women al even aanbiddelijk als de moeder des huizes. Saoirse Ronan komt alweer pittig uit de hoek als Jo, maar het is de rijzende ster Florence Pugh die zus Amy gelaagd weet neer te zetten, in al haar onhebbelijkheid. Beide actrices werden genomineerd voor een Oscar. Ook de onbekende Eliza Scanlen, die de jongste zus vertolkt, maakt indruk en Meryl Streep weet als ouwe tante beheerst over te komen. De dames kirren en kibbelen meer dan twee uur lang, maar het gekrakeel komt warm en sympathiek over.

De grandioze cast laat het gekrakeel onder zussen zinderen van energie

Timothée Chalamet mag de show stelen. Zijn onvoorspelbare en van tal van verrassende nuances voorziene uitbeelding van de dandy Laurie, knettert van energie en getuigt op elk moment van een zeldzame genialiteit. De jonge ster uit Call Me by Your Name en Beautiful Boy had meer waardering mogen krijgen voor zijn invulling van een personage dat cruciaal is in de emotionele ontwikkeling van de vrouwelijke protagonisten.

Little Women fêteert finaal het literaire pionierswerk van Alcott en stelt de verwezenlijking van een meisjesdroom om schrijfster te worden boven de romantische perikelen. Dat gebeurt met een zekere visie en vakmanschap die de film in de prijzen liet vallen. Maar de verontwaardiging omdat Gerwig als cineaste niet in aanmerking kwam voor een Oscar, is alles welbeschouwd onterecht. Als ze daar ooit aanspraak wil op maken, zal ze toch wat luchtigheid moeten opgeven.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de