The Box

The Box vertrekt van een eenvoudige premisse: een jong koppel ontvangt een doos met daarop een knop. Door de knop in te duwen verdienen ze één miljoen dollar. Maar op hetzelfde moment sterft er ergens op aarde een persoon, die ze niet kennen. Dit gegeven - gebaseerd op het kortverhaal Button, Button van Richard Matheson - werd eerder verwerkt tot een aflevering van de serie The Twilight Zone, en kwam nu in de handen van Richard Kelly.

Inderdaad, Richard Kelly. De man werd na het geweldige cultsucces van Donnie Darko door velen al (iets te) snel bijgeschreven in het rijtje van jonge Amerikaanse topregisseurs als Darren Aronofsky en Paul Thomas Anderson. Na dit knallende debuut - wat een film! - werd het echter akelig stil rond Kelly. Op zijn volgende film, het hermetische Southland Tales, was het maar liefst vijf jaar wachten, en deze prent haalde de Belgische bioscopen niet eens. The Box moet Kelly terug op de kaart zetten en mikt met Cameron Diaz aan boord op een breed publiek.

Fans moeten niet meteen ongerust beginnen wiebelen op hun stoel, want ondanks dat deze film toegankelijker en vooral eenduidiger is dan Donnie Darko is de stempel van de regisseur overduidelijk. Na een ietwat formeel begin wordt het verhaal van de drukknop al snel opengetrokken. Het jonge koppel Norma en Arthur (Diaz en James Marsden) raakt steeds meer verwikkeld in wat een grootschalig complot lijkt, met Arlington Steward (een sterke Frank Langella) als mysterieuze spilfiguur. We zien opnieuw het paranormale langzaam aan doorsijpelen in Suburbia, waarbij Kelly zijn voorliefde voor science fiction en Sartre kan botvieren. Zo speelt bijvoorbeeld een vreemdsoortige handleiding voor mensentransport een gelijkaardige rol als de Philosophy of Time Travel in Donnie Darko.

Erg knap is dat de jaren 1970 op meticuleuze wijze zijn weergegeven (die auto's, dat behangpapier!). Verder hangt er - vooral in het sterke middenstuk - een aardig Lynchiaans sfeertje, mede dankzij de score van Arcade Fire. Het spijtige is dat op een ondefinieerbare wijze de angel plots uit het verhaal verdwijnt. Ondanks een opleving op het einde wordt de knappe spanningsopbouw onvoldoende gerecupereerd en gaat de film een wat makke en uitleggerige toer op.

Een straffe sfeerschepping die echter niet volgehouden wordt

Het valt dus wel te merken dat Richard Kelly enkele concessies moest doen om deze film te maken, maar laat dat u niet weerhouden te gaan kijken. The Box is een prent die met straffe sfeerschepping en enkele beklijvende momenten de middelmaat vlotjes overstijgt. Een meesterwerk is het niet, genietbaar zeker wel, en naar Kellys volgende is het wederom uitkijken.

Simon Smessaert Helemaal (niet) akkoord? Lees de