Bad Neighbours

Een filmfan leeft meestal van een gedoseerd dieet: tussen een etherisch drama of een intense thriller mag gerust een domme komedie zitten. Zeker wanneer er een R-rated-label opplakt - niet geschikt voor jonger dan 16 - bereiden we ons voor op puberaal gegrijns. Films als Superbad, Bridesmaids of The Hangover waren grote hits en konden veel filmfans bekoren. Niet alleen vanwege de humor maar ook omdat er een degelijk scenario onder zat waarin de personages in zekere zin fatsoenlijk uitgewerkt werden. Zelfs Jackass heeft ons al weten te bekoren!

Bad Neighbours - in de VS gewoon Neighbors getiteld - roept de verwachting op een even hilarische en overdachte komedie te zijn. Regisseur Nicholas Stoller (Forgetting Sarah Marshall, Bring Him to the Greek) is echter verre van een Judd Apatow en slaagt er dus niet in meer dan een wat matig amusante nonsens op los te laten.

Enerzijds heeft Bad Neighbours alles wat we willen in een komedie: op dreef zijnde acteurs als Seth Rogen, Rose Byrne of Zac Efron, radde, deels geïmproviseerde dialogen, leuke popcultuurverwijzingen, heel wat fijne grappen (de Robert De Niro-fuif!) en een opzet die ons doet watertanden: wat als een indommelend koppel dertigers buren worden van een studentenclub vol haantjes?

Initieel heeft men de moeite gedaan deze plot van een mooi laagje menselijkheid te voorzien: Mac en Kelly trachten vruchteloos de saaiheid tegen te gaan die ze als koppel met baby uitstralen en vinden in de strijd met de testosteronclub net wat ze nodig hebben. De studenten krijgen door hun aanvaring dan weer een realiteitsbesef aangemeten. Nu hoeft dit verder emotioneel weinig uitdieping, maar Bad Neighbours hangt in feite als los zand van elkaar. Het flinterdunne scenario raast van hier naar daar zonder echt op te bouwen of een interne logica te hanteren.

Het is maar de vraag hoe slim een film eigenlijk is die voortdurend smakeloze en platte situaties moet inlassen rond erecties, borstvoeding, dildo's of schaamhaar om zijn publiek aan het lachen te krijgen.

Daarnaast is het maar de vraag hoe slim een film eigenlijk is die voortdurend smakeloze en platte situaties moet inlassen rond erecties, borstvoeding, dildo's of schaamhaar om zijn publiek aan het lachen te krijgen. Grof en vulgair is daarom nog niet grappig. De makers van South Park weten b.v. wel hoe je ranzigheden leuk verpakt, Borat was heerlijk, Project X een knaller, Judd Apatow heeft het al enkele keren voor elkaar gekregen. Maar Mac die Kelly melkt omdat de afkolver kapot is?? Een bedroevend slechte scène die bovendien van geen enkel belang is in de plot en illustreert dat humor vooral een evenwichtsoefening is.

De onuitstaanbare Dave Franco, de als vanouds irritante Christopher Mintz-Plasse, de willekeurige montage en de vele niet-geslaagde grappen (de agent die fan is van Garfield... pff), halen de film dan helemaal uit balans. Op zijn best matig vermakelijk, maar in zijn geheel vooral een te wansmakelijk teleurstelling.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de