Little Joe

De Oostenrijke Jessica Hausner is dankzij haar volgehouden afstandelijke stijl, doorheen de jaren uitgegroeid tot de lieveling van een steeds groter wordend cinefiel publiek. Het psychologische huiverdrama Little Joe is haar meest in het oog springende en misschien wel haar beste film tot nog toe.

In deze klinische satire houdt een team van onderzoekers zich bezig met de kweek van een genetisch gemanipuleerde bloem die mensen gelukkig kan maken. Maar niet alle laboranten zijn even overtuigd van de voordelen van deze spectaculaire vondst. Teamleider Alice neemt een plant mee naar huis voor haar tienerzoon en krijgt na een tijdje zelf de indruk dat er zich subtiele gedragsveranderingen voordoen bij iedereen die de pollen van de plant inademt.

Hausner heeft een plot in handen met het potentieel van een sluimerende Hollywoodthriller, maar benadert het gegeven zo onsensationeel mogelijk. Met een strakke beeldvoering, een omzichtig bewegende camera, steriele sets, sprekend kleurgebruik en een ijzingwekkende score wordt een zenuwtergende sfeer gecreërd. De verwikkelingen rond de plant en de collegiale perikelen vormen de bovenlaag van een ironische reflectie over de goddelijke waan van de biofarmacie en hanteert dit daarnaast als een aannemelijke metafoor voor het moederschap.

Knap gestileerde psychologische huiversatire over genetische manipulatie

Emily Beecham werd in Cannes bekroond als beste actrice. De exacte benadering van haar personage, getuigt van een knap inzicht in de opzet en stijl van de film. Hausner lijkt weinig toezeggingen te doen maar heeft wel alle neuzen in dezelfde richting gekregen. Niet elke kijker zal zich daarbij willen aansluiten, maar wij genieten na van een heerlijk gestileerde vertelling.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de