Evolution

De eer om het Offscreen filmfestival te openen dit jaar viel te beurt aan de Franse Lucile Hadžihalilović. Ze schreef samen met haar man Gaspard Noé het zinnenprikkelende Enter the Void maar stond zelf ook al achter de camera voor enkele kortfilms en haar langspeeldebuut Innocence. Voor Évolution trok ze naar de Canarische eilanden voor een luguber verhaal over een kleine gemeenschap bestaande uit enkel vrouwen en jongentjes.

Dat er meer aan de hand is, spreekt voor zich en de ontdekkingsreis gaat van start wanneer Nicolas het lijk van een andere jongen vindt tijdens een zwempartij. Wanneer zijn moeder hem niet gelooft, begint hij andere vreemde zaken in vraag te stellen. Waarom zijn bijvoorbeeld alle kinderen op het eiland ziek en moeten zij een zwarte substantie als medicatie nemen? Waarom gaan de vrouwen ’s nachts naar het strand? En wat speelt er zich allemaal af in het ziekenhuis?

Met de uiteindelijke onthulling begeeft Hadžihalilović zich vooral op het terrein van onder andere David Cronenbergs bodyhorror en de groteske verhalen van H.P. Lovecraft. Al heeft Évolution ook veel gemeen met films als Under the Skin en Picknick At Hanging Rock in de manier waarop de film haar setting een wereldvreemd karakter geeft. Hadžihalilović en haar cameraman Manuel Dacosse, die eveneens zorgde voor de superbe beelden van L’étrange couleur des larmes de ton corps, doen de camera zweven tussen de tropische koraalriffen en brengen de scènes aan land op een kille en klinische manier in beeld waarbij indringende close-ups worden afgewisseld met uitgekiende kadrages.

Voor Évolution trok Hadžihalilović naar de Canarische eilanden voor een luguber verhaal over een kleine gemeenschap bestaande uit enkel vrouwen en jongentjes.

De bevreemdende en poëtische filmstijl is evenwel niet bevorderlijk voor het inlevingsvermogen van de kijker en vooral in het eerste deel lijkt de beeldenpracht het gebrek aan inhoud te moeten verbergen. Gelukkig lijkt de plot wat meer ademruimte te krijgen eens Nicolas in het ziekenhuis is. De enkele huiveringwekkende scènes die de film hier rijk is, smaakten wel naar meer. Uiteindelijk koos Hadžihalilović er bewust voor om niet het gehele plaatje te schetsen, waardoor Évolution zijn enigmatische karakter tot en met het laatste shot blijft behouden.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de