Dirty Grandpa

Beste meneer De Niro

Dat u na een respectabele carrière en indrukwekkende vertolkingen in tal van klassiekers in dozijnen films acteerde van bedenkelijk allooi, wordt u te pas en te onpas aangewreven. Het is zelfs een cliché geworden, het afwegen van de bedroevende stand van zaken tegenover de ooit intense rollen die u vertolkte in Taxi Driver, Goodfellas, The Godfather, Cape Fear, The Untouchables, Raging Bull, The Deer Hunter en Once Upon a Time in America, om maar de meest bekende te noemen. Ik ga dan ook niet alweer beginnen over de onbegrijpelijke keuzes die één van de grootste hedendaagse acteurs nu al bijna 20 jaar maakt.

Meer zelfs, ik ben geneigd u te verdedigen. For the sake of argument, want een bijzonder grote fan ben ik niet, al is er geen enkele acteur van wie ik meer films gezien heb dan u. Dat u toch ook wel nog fatsoenlijke films maakt, zeg ik dan. Dat u nog wel eens in zee gaat met creatieve filmmakers. Dat men u nog wil en respecteert. Dat u het nog kan. Getuige daarvan: Silver Linings Playbook, dat u 3 jaar geleden nog een Oscarnominatie opleverde; Joy, waarin u heel degelijk de vader van Jennifer Lawrence vertolkte. American Hustle, waarin u een gesmaakt gastoptreden gaf. Zelfs The Intern, cleane en risicoloze Hollywoodshit, toonde u van een ongelooflijk genietbare kant.

Toegegeven, dat brengt de balans niet in evenwicht. Maar het liet ons steeds opnieuw voornemen u niet op te geven. Vandaag houdt het daar op. Vandaag zag ik Dirty Grandpa.

In deze film speelt u – op uw 72^e – een opa die dringend van bil moet en maar meteen het keurige, uitgestippelde leven van zijn favoriete kleinzoon zodanig wil ontregelen dat diens oogkleppen afvallen. Fijn gegeven op zich, daar niet van. Maar wat ik gezien heb was ondanks mijn lage verwachtingen, van een dergelijk beschamend niveau dat er geen woorden voor zijn.

Tien minuten ver in deze zogenaamde komedie treffen we u naakt aan voor een pornofilm, de vuist flink in beweging en de zakdoekjes binnen bereik. Ik zakte door de grond in uw plaats en tracht vruchteloos het beeld van mijn netvlies te wissen. Nadien zien we u krampachtige pogingen doen om hilarische toestanden te creëren, maar we zien enkel de platst mogelijke taferelen die we ons kunnen voorstellen: een aaneenrijging van vulgair taalgebruik, grove opvattingen, brute ensceneringen en expliciete, onleuke dialogen, door- en door gênante situaties waarin we u o.a. over een schijtende Queen Latifah horen bazelen en geobsedeerd opmerkingen horen maken over pikken – zelfs die van een baby – en klaarkomen en beffen en pijpen en neukeneukeneuken. Er komt geen einde aan.

Uiteindelijk zien we u seks hebben, met een 32-jarige actrice die een 22-jarige speelt. U beukt er onnozel op los, en opnieuw is er sprake van een beschamende voorstelling die we uit ons geheugen willen laten verdwijnen. In de epiloog verliest uw personage zelfs dat schamele greintje waardigheid.

Van dergelijk beschamend niveau dat er geen woorden voor zijn.

Het is niet dat ik geshockeerd ben dat er films bestaan die enkel op de meest primaire mensensoort gericht zijn, dat men dit soort troep maakt, dat humor eens te meer verward wordt met platvloersheid. Meer zelfs, ik keek met plezier naar het heerlijke ondeugende, thematisch verwante Bad Grandpa. Wél verdwaast het me dat u er in slaagt nóg dieper te vallen dan voorheen. Uw lat nóg lager weet te leggen. Zonder schroom doorheen een poel van verderf waadt, waar zelfs Adam Sandler, Martin Lawrence of Kevin Hart om heen zouden wandelen.

Ik ben dan ook helaas niet meer van plan ooit nog naar verdedigende argumenten te zoeken wanneer uw ter ziele gegane carrière in cinefiele middens besproken wordt, meneer De Niro. Ik weiger resoluut aan te nemen dat u nog iets fatsoenlijk zal maken. Meer zelfs, ik ben geneigd te gaan denken dat al uw roemvolle, bekroonde vertolkingen toevallige treffers waren van een gigantisch overschatte, weinig selectieve en simpelweg idiote acteur die de naam artiest onwaardig is. Ik weet dat u lachend naar de bank loopt en die Oscars op uw schouw staan te glimmen, maar ik, een simpele filmfan, heb genoeg van u.

Met cinefiele en teleurgestelde groeten,

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de