The Lobster

Genre: Drama | Duur: 1u58 | 2015 | Release: 28 Oktober 2015 | Land: Griekenland, Ierland, Groot-Brittannië | Regie: Yorgos Lanthimos | Cast: Colin Farrell, Rachel Weisz, John C. Reilly, Olivia Colman, Ben Whishaw, Aggeliki Papoulia, Léa Seydoux, Michael Smiley, Jessica Barden

Na zijn originele doorbraakfilm Dogtooth en het daaropvolgende Alps, debuteert de Griekse absurdist Yorgos Lanthimos in het Engels met opnieuw een kurkdroog relaas waarin hij kunstmatig opgezette vormen van samenleven centraal stelt. The Lobster is een heerlijk vindingrijke en grandioze satire geworden.

Met deze zwarte komedie hekelt Lanthimos op frisse wijze de manier waarop onze samenleving het leven als koppel als de norm blijft opvoeren: we bevinden ons in een min of meer dystopische wereld waarin singles in een bizar maar uitgekiend en geritualiseerd systeem gedwongen worden een partner te vinden. Lukt dat niet, verander je in een dier naar keuze.

Binnen deze compleet van de pot gerukte opzet, weet Lanthimos volkomen consequent een apart universum te schetsen. De pas gescheiden David (Colin Farrell in een verrassend kwetsbare rol) kan het allemaal moeilijk aan: eerst moét hij verliefd worden, daarna mag het niet. Een kreeft worden is alleszins geen optie.

Deze plot kent een bijzonder beheerste, overdachte opbouw, vol intelligente bedenkingen en heerlijke, amusante details. Er zit dan ook altijd wel iets interessant in de statische beelden, gaande van de identieke kleedjes die alle dames dragen op de dansavond tot de kameel die onverwacht door het beeld loopt.

Tussen de zwarte humor, het brute geweld en de deprimerende gedachten laat The Lobster gaandeweg ook een voorzichtige, tedere romantiek bloeien, waardoor de film een bekoorlijk evenwicht vindt tussen ironie en poëzie. Wanneer David intriest en vals Where the Wild Roses Grow zingt, wanhopig zijn verlangen verdrukkend naar de bijziende vrouw, is dat even hilarisch als ontroerend.

Lanthisos wil de kijker meedogenloos onderdompelen in zijn cynische maar inventieve allegorie en dat uit zich via strakke, begrenzende beeldkaders, bewust monotoon acteerwerk van een geweldige cast, grauwe kleuren en een fatalistische soundscape, maar geleidelijk aan wordt ons toch enige warmte en optimisme gegund.

The Lobster weet volkomen anders, hoogst origineel en zelfs een tikkeltje filosofisch te zijn, wat nog maar eens bevestigt dat Lanthimos één van de meest interessante hedendaagse filmmakers is.