Xenia

Genre: | Duur: 2u08 | Release: 1 Januari 2015 | Land: België, Griekenland | Regie: Panos H. Koutras | Cast: Kostas Nikouli, Nikos Gelia, Giannis Stankoglou, Patty Pravo

Xenia presenteert zichzelf als ‘une nouvelle Odyssée Grecque’, met het woord ‘nouvelle’ in het knalroze op de poster geklad. Een queer roadmovie dus, met twee Albanese broertjes in de hoofdrol. Achttienjarige Ody(-sseas) lijkt op een Jonas Brother en kan bovendien zingen, Dany van bijna zestien is meer een oversekste Hanson. De twee wezen willen niet alleen hun Griekse vader vinden, maar mikken ook op een podiumplaats in zangwedstrijd ‘Greek Star’. De Lucky Manuelo van dienst is Tutt’al Più van de Italiaanse diva Patty Pravo, die een leuke cameo krijgt.  

Camp verzekerd dus, met letterlijke verwijzingen naar de hallucinaties van Donnie Darko en met echo’s van Araki (grote close-ups van extatische maar vertwijfelde tieners), Ozon (fraternal bonding door synchrone dansjes in boxershort) en nog wat anti-patriarchale Almodóvars. Mooi echter hoe Xenia die intertekstualiteit ook overstijgt. Op Cannes 2014 zorgde dat voor nominaties voor zowel de Queer Palm als de Un Certain Regard Award.  

Regisseur Koutras is dan ook geen neofiet. Pink Screens én Film Fest Gent toonden in 2009 al het travestieten- en transseksuelendrama Strella, een stuk serieuzer dan zijn debuut The Attack of the Giant Moussaka. Xenia daarentegen weet de leuke kitsch te balanceren met extra thema’s als de verrechtsing van een land dat even failliet is als de broertjes die er hun geluk zoeken. Het mettertijd gewonnen métier zorgt voor een consistent onderhoudende prent, met sterke acteurs in hoofd- en bijrollen en verrassende waanbeelden van de rebelse Dany. Alleen ironisch dat terwijl die puberende protagonist de hele film lang zijn darlings loopt te killen, Koutras zelf niet het lef had Xenia een half uur scherper te knippen. Het verschil tussen puike fun en een festivalprijs.