Push

Deze onderhoudende actieprent maakt eigenlijk vooral indruk door niét de onzin te zijn die de aanwezige elementen doen verwachten. Daarmee bedoelen we: een regisseur die niet meteen meesterwerkjes aflevert, een cast zonder grote namen en een uitgangspunt dat alle kanten op kan. De consistentie en bescheidenheid van deze actiethriller zorgen binnen het genre immers voor een aangename kijkervaring.

Push speelt zich af in een wereld waarbinnen mensen met paranormale gaven opgejaagd of opgepakt worden door de overheid, die hen wil inzetten als strijdmiddel om de wereldmacht. Chris, die telekinetisch is, en Cassie, die de toekomst kan zien, ontmoeten elkaar in Hong Kong en geven aldus het startschot voor de strijd om een koffer met daarin een al dan niet dodelijk medicijn. Daarbij worden ze zowel geholpen als tegengewerkt door anderen met speciale gaven.

Helemaal origineel is dit uitgangspunt niet en de film doet in eerste instantie dan ook wat denken aan het ridicule Jumper, dat vooral een opeenstapeling van speciale effecten was. Het scenario van Push kent echter mate: de kijker hoeft niet per se overladen te worden met spektakel en effecten. De vrij rechtlijnige plot speelt zich af binnen een beperkte context en in slechts één stad en je voelt dat de makers de karakters belangrijker vinden dan de nochtans mooi uitgevoerde actie. Bovendien wint de film aan complexiteit wanneer blijkt dat minstens één personage over de gave beschikt met de herinneringen van anderen te spelen. Zo blijft het verhaal boeiend. Regisseur McGuigan, die in Lucky Number Slevin alle controle over zijn plot verloor, houdt de teugels strak en pakt visueel nu en dan verrassend uit.

De cast is een verzameling van low profile talent, met de 14-jarige Dakota Fanning (War of the Worlds, I am Sam) als uitschieter en Chris Evans en Camilla Belle als eye candy. Echt spannend of overdonderend wordt Push nooit, maar de film is degelijk genoeg om aan te raden aan liefhebbers van het genre.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de