My Blueberry Nights

De 48-jarige Chinese filmmaker Wong Kar-wai waagt zich voor de eerste maal aan een Engelstalige film. Nadat hij vanuit Hong Kong de gevechtskunstfilm als een totaal eigen genre exploreerde met Ashes of Time, draaide hij de cultfilm Chungking Express, waarin twee verhalen over de romances van een politieman na elkaar worden gemonteerd. Na Fallen Angels, won hij in 1997 met Happy Together over een stormachtige affaire van een homopaar de prijs voor Beste Regisseur in Cannes. Het maakte dat hij ondertussen ook internationaal bekend werd. Met het prachtige In the Mood for Love en met 2046 vier jaar later volgde hij in zijn eigen stijl het liefdesleven van alweer een mannelijk personage, Chow Mo-wen, gespeeld door zijn bekroonde huisacteur Tony Leung Chiu-wai. Net als in deze twee pareltjes van Hong Kong-cinema weet Wong Kar-wai in het New York uit My Blueberry Nights oogverblindende en stijlvolle vrouwen op het scherm te toveren en bepaalde facetten uit de menselijke omgang te analyseren.

Hoofdpersonage is Elizabeth, gespeeld door de succesvolle singer-songwriter en pianiste Norah Jones. De regisseur maakt van haar een kwetsbare maar ook sexy vrouw die na een pijnlijke liefdesbreuk en een onverwachte ontmoeting op zoek gaat naar zichzelf. De roadmovie krijgt bij Wong Kar-wai een nieuwe dimensie. We worden uitgenodigd voor een mysterieuze tocht langs Amerikaanse bars en casino?s en hun getormenteerde klanten . Het onweerstaanbare charisma van een vrouw die aan de grond zit (Rachel Weisz), een agent (David Strathairn) die er buiten de werkuren een ander leven op nahoudt, een gokkende vrouw (Natalie Portman) wier geluk keert. Raak gecaste personages die Elizabeth onderweg als dienster ontmoet en die haar leren relativeren. Soms dienen anderen als een spiegel om te zeggen wie we zijn. Wong Kar-wai wilde de emotionele en fysieke afstand tussen twee personen exploreren. Hij slaagt glansrijk. Het oplopende aantal dagen en de afstand verwijderd van New York worden dan ook zorgvuldig bijgehouden. Over de film hangt een bevreemdende waas terwijl de eenzaamheid en de zoektocht naar liefde ook herkenbaar blijft.

Het eerste nummer (The Story) van de soundtrack schreef Norah Jones spontaan tijdens de opnames. Het is meteen de sleutelsong van My Blueberry Nights en het enige nieuwe werk op de gevarieerde soundtrack. Voor de instrumentale selectie tekende Ry Cooder. Met een mondharmonicaversie van de themamelodie van In the Mood for Love knipoogt Wong Kar-wai naar het thematische verband met zijn film uit 2000. Hij plande oorspronkelijk de omnibus Three Stories about Food. Het bleef de link tussen zijn laatste drie films.

De begin- en eindscènes spelen zich af in een zorgvuldig uitgekozen café in New York waar menig toerist zo heen zou willen. Daar steelt Jude Law in zijn klassieke rol van verleider -dit keer zonder overacting- de show. Hij verleidt er ?Norah Jones? na de openingsuren met zijn blueberry pie. Naar deze tedere taartmomenten verwijst de filmtitel trouwens. Toch bewaart de regisseur hier een zekere subtiliteit en trakteert hij ons op een portie zoete sensualiteit. Oog voor detail, een kleurrijke fotografie en de nostalgische sfeer maken van het eenvoudige verhaal een hedendaagse romantische prent. It?s not difficult to cross the street, just how to do it, besluit de film.

Vera Bras Helemaal (niet) akkoord? Lees de