2046

Genre: Romantisch drama | Duur: 2u09 | 2004 | Release: 15 December 2004 | Land: China, Frankrijk, Hong Kong | Regie: Wong Kar-Wai | Cast: Tony Leung, Faye Wong, Zhang Ziyi, Gong Li, Carina Lau, Takuya Kimura

Wong Kar-Wai staat erom bekend bijzonder lang aan zijn films te blijven sleutelen. Aan 2046 werkte hij vier jaar, waarbij in de weken vóór de film in competitie op Cannes moest lopen vlug nog enkele scènes werden ingeblikt. De man leverde zijn kopij op het aller-, allerlaatste nippertje in, onder politiebegeleiding. Hij zorgde er zo voor dat het grootste filmfestival ter wereld voor het eerst sinds lange tijd zijn vertoningsschema moest wijzigen.

Het feit dat zo'n festival dat überhaupt doét, toont aan welke status de Hong Konger onderhand in cinemaland heeft verworven. Zijn visueel verbluffende stijl (met de hulp van de Britse chef camera Christopher Doyle) die de a-chronologische liefdesverhalen uit Hong Kong in een mist van nostalgie verpakt, is dan ook uniek. Kar-Wai heeft 'de blik', zo belangrijk in veel filmtheorieën, van richting veranderd. Zijn mengeling van over-de-schouder shots (waarbij hij gezichten mistig laat worden) en extreme close ups (vrouwenbenen de trap op, mannenbenen versneld langs een raceparcours, accessoires dicht belicht) met puik gekozen muziek, heeft hem de alleenheerser van de 'melancholic movie' gemaakt.

U hebt ongetwijfeld de soundtrack van In The Mood for Love in huis, of herinnert zich hoe California Dreaming (een twintigtal keer) en de Cantonese versie van een Cranberries-nummer worden gebruikt in Chungking Express. Ook in 2046 is het raak. Weemoedige muziek én een paar kerstnummers, waaronder ééntje van Nat King Cole, passeren prominent de revue. In de prent -waar Kar-Wai na de vertoning in Cannes overigens nog maar eens aan sleutelde, naar verluidt om hem begrijpelijker te maken- keren we dan ook vaak terug naar kerstavond 1967. Het script springt constant tussen verschillende tijden en romances heen. Sleutelfiguur is schrijver Chow Mo Wan (Leung). Hij gaat van Hong Kong naar Singapore, waar hij een nieuw leven wil opbouwen -id est, een nieuwe liefde vinden. Hij gaat stevig tekeer, wat mits veel -schitterende- beelden op muziek en mits veel dichte opnamen wordt getoond: voeten, benen, konten, vanalles in beweging. Het levert hem de bijnaam "koning van de avontuurtjes" op -een titel die geen recht doet aan de intensiteit waarmee hij de verschillende vrouwen liefheeft.

Geen wonder, want de dames in kwestie zijn ondermeer Zhang Ziyi (House of Flying Daggers), Gong Li (Raise the Red Lantern) en Faye Wong. De in Azië waanzinnig populaire zangeres uit Chungking Express zet hier een androïde uit het jaar 2046 neer, wiens gevoelens door slijtage vertraagd maar zeker uit het robotlijf stromen.

De opnames van 2046 startten midden de opnames van In the Mood for Love en het is natuurlijk onmogelijk deze prent niet met zijn voorganger te vergelijken. De hele korte passage van Maggie Cheung (Clean) laat ruimte open voor een interpretatie, als zou 2046 wel degelijk In the Mood for Love 2 zijn. Chow Mo Wan heeft de liefde van zijn leven, die hij in die film op onvergetelijke wijze ontdekte, verloren. Nu is hij wanhopig op zoek naar haar of naar iemand die haar kan vervangen -wat hem zowel naar de toekomst (2046) als naar het verleden (1966) brengt.

Hét verschil is dus dat hier niet op één, maar op een pak romances wordt gefocust. 2046 is eigenlijk In the Mood for Love 2, 3 en 4 tegelijk. De prent is (zéér) lang, zit vol abrupte tijdssprongen waarbij verschillende acteurs dan ook nog eens dubbelrollen spelen. Het lot van de door slijtage aangetaste robot is dan ook dat van de kijker: door de vele, doorheen elkaar vertelde avontuurtjes riskeer je de ene romance wel, de andere niet erg interessant te vinden. Toch is het geheel ingenieus geconstrueerd, abrupt wisselend tussen kille high tech en warmbloedig realisme. Kar Wai's stijl weet bij momenten bovendien weer stevig te raken. Ons favoriete onderdeel was het ontroerende relaas van de dochter van een hotelbaas (vele vrouwen waar schrijver Chow een oogje op heeft, logeren er in kamer 2046), die stiekem brieven van haar Japanner ontvangt.

Wat ons betreft: aardig vervolg op In The Mood for Love, maar door zijn zwalpende focus niet à la hauteur ervan. Toch is 2046 makkelijk één van betere films van het jaar: hij past binnen dé thematische filmtrend van 2004 (zoals bij Eternal sunshine of the spotless mind of Code 46 draait het ook hier om de link tussen passie en geheugen) en overklast door de visuele, muzikale én emotionele tonen het merendeel van de producties met sprekend gemak.