Music and Lyrics

Elk beetje filmcriticus heeft zo zijn zwakke plekken. Onze zwakke plek heet al sinds 1982 Drew Barrymore. Ze speelde tot nu toe in één tijdloze klassieker (ET), één arthouse komedie (Confessions of a Dangerous Mind), één vernieuwende slasherfilm (Scream) en één film die nu al cultstatus heeft (Donnie Darko). De rest van haar filmografie oogt eerder als een cinefiele nachtmerrie. Dient u ook te weten dat de mannelijke hoofdrol in Music and Lyrics, haar laatste, vertolkt wordt door Hugh Grant.

En toch bleken onze preventief meegebrachte kotszakjes niet nodig te zijn. Toegegeven: Music and Lyrics dendert over de platgewalste paden der romantische komedie, behelst evenveel formules als uw cursus statistiek, maar geeft ondanks alles niet de zurige nasmaak van de laatste films van Grant en Barrymore. Kruipt u even gezellig mee in de sofa?

Alex Fletcher is een has been wier hoogdagen in de jaren tachtig liggen, toen hij met zijn groepje hit na hit scoorde. Anno 2007 is hij gedegradeerd tot optredens op veredelde pensenkermissen en pretparken. Totdat Cora Corman, de succesvolste zangeres van het moment, hem vraagt een duet te schrijven en dat liedje samen met haar te zingen op de première van haar nieuwste tournee. Binnen de week. Met de melodie heeft Fletcher geen moeite, maar de woorden vloeien niet uit zijn pen. Al snel ontdekt hij dat Sophie Fischer, zijn nieuwe en neurotische huishoudster, barst van het talent. Probleempje: Fischer werd ooit als romanpersonage opgevoerd door haar ex-docent creatief schrijven en ze lijdt aan een heleboel emotionele blokkeringen. Bovendien wil Cora Corman het mooie liedje dat de twee uiteindelijk als een koppel componeerden drastisch ombouwen tot een draak van een dansdreun -iets wat Sophie niet kan verkroppen en waarvoor ze Alex verlaat.

U ziet, origineel is het allerminst, verre van, maar dat is worst met wortelstoemp ook niet en toch eten wij het graag. Bovendien biedt Music and Lyrics aan iedereen boven de dertig genoeg ruimte voor een stevig potje nostalgie. Alex' groepje uit de jaren tachtig is overduidelijk een persiflage op Wham, Duran Duran en consorten. Cora Corman van haar kant vormt een vleesgeworden parodie op de op hun sex appeal terende plastieken popsterren van nu. Een speciale vermelding tenslotte voor Kristen Johnston die als Sophies oudere zus en onvoorwaardelijke fan van Fletcher alle komische registers opentrekt.

De dialogen zijn niet bepaald gevat maar bevatten toch genoeg leuke vondsten om enkele keren de lippen te plooien ("You want to borrow my dress? Of course, I've been working as a therapist for 11 years and finally I can help someone for real!"). Bovendien blijkt Hugh Grant niet te beroerd om zichzelf te parodiëren. Drew Barrymore van haar kant doet wat ze al twintig jaar als geen ander kan: haar altijd charmante zelf spelen. Bovenop dit alles krulden onze tenen van plezier toen Grant en Barrymore zich aan een duet waagden.

Jammer genoeg waren de twee sterren op de set geen beste vrienden en dat merk je: het knettert niet genoeg. Dat en het feit dat Music and Lyrics zich iets te wanhopig aan de geijkte voorschriften van een romantische komedie vasthoudt, belet ons hier met sterren te gooien.

Tip voor de mannelijke lezers: als u dan toch één keer per jaar met uw vriendin naar een romantische komedie moet, is deze nog niet de slechtste. Tenzij uw lief verliefd wordt op Hugh Grant natuurlijk.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de