True History of the Kelly Gang

De Australische cineast Justin Kurzel verloor met het lamentabele Assassin's Creed in één klap het krediet dat hij opgebouwd had met de eigentijdse Shakespeareverfilming Macbeth. We vingen deze nieuwe kijk op het wedervaren van de volksheld Ned Kelly dus met wantrouwen aan. Maar al heel snel voel je dat Kurzel met veel passie aan deze sinistere avonturenfilm heeft gewerkt. Meer dan een western of een actiefilm is dit een magnetiserende kijk op losgeslagen mannelijkheid en een gewelddadige samenleving.

Kurzel focust in dit klassiek aandoende relaas immers al snel op de omstandigheden die er voor zorgen dat de in armoede opgroeiende Ned en zijn bendeleden de schrik van de streek worden, krankzinnigheid veinzend om de angst op te drijven. Dat is volgens deze enigszins mythologiserende film niet alleen een kwestie geweest van de immens povere omstandigheden waarin de belhamels opgroeiden, maar ook van een door de bot-autoritaire overheidsafgevaardigden en labiele ouders gecreëerde context, een klassenmaatschappij in een door criminelen opgerichte staat.

Kurzel tracht geen sociologische studie te voeren, maar de plot zet misbruik en uitbuiting - Ned zou zelfs door zijn moeder verkocht worden - wel als narratieve pijlers op om een brute, groteske en spectaculaire postmoderne western te creëren. De rockgitaren op de soundtrack en de occasionele anachronistische details maken daarnaast ook duidelijk dat True History of the Kelly Gang geen traditionele, laat staan correct biografische misdaadprent wil zijn. Kelly en de zijnen zijn de punkers van hun tijd, woest tegendraads wezend en tegelijk geruststellend theatraal. Het laat de film knetteren van energie.

Ook visueel bruist deze prent. Kurzel speelt de impact van de Australische bush ten volle uit en laat de verpletterende nacht, de meedogenloze wind, de apathische hitte, de akelig droge bomen en het tergende zand voelbaar worden. De camera vat de genegenheid en overtuiging van de bendeleden, de montage verknipt die tot misbegrepen terreur.

Een energieke, brute kijk op losgeslagen mannelijkheid

Orlando Schwerdt, de opmerkelijke acteur die Ned als kind vertolkt, schenkt deze eigenzinnige film een ziel die de volwassen versie- George MacKay kent u intussen uit Captain Fantastic en 1917 - net iets minder weet te vatten. Essie Davis (The Babadook, Babyteeth) is overweldigend goed als de labiele moeder, terwijl ook Ncholas Hoult, Russell Crowe en Charlie Hunnam zeer geëngageerd overkomen in kleurrijke bijrollen. Dit prachtige ensemble neemt het bronmateriaal dankbaar in handen om er nog meer van te maken dan wat op papier stond.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de