Superbad

Wij waren, en zijn nog steeds, behoorlijk verliefd op het in de Verenigde Staten door pers en publiek op handen gedragen, maar in de Vlaamse filmpers ondergewaardeerde Knocked Up. Deze uiterst plezierige en charmante romcom was een meer dan welgekome verademing in tijden dat Hollywood voornamelijk laag-bij-de-grondse ?komedies? uitbraakt in de stijl van Scary, Epic en Date Movie en de schunnige Farrelly-broers (The Heartbreak Kid, There?s Something About Mary) al onthaald worden als prinsen van de humoristische film. Wanneer het getalenteerde team achter Knocked Up en The 40-year Old Virgin met een nieuw afgewerkt product op de proppen komt, zijn de verwachtingen bij ons bijgevolg hooggespannen. Iets te hooggespannen allicht, want Superbad haalt zelden het niveau van zijn twee voorgangers.

Het clubje rond Judd Apatow en Seth Rogen is een zeldzaam voorbeeld van een langdurige en geslaagde samenwerking in de filmwereld. Alles begon met de komische tienerseries Freaks and Geeks en Undeclared die Apatow regisseerde, schreef en produceerde en waarin onder meer de prille pubers James Franco, Seth Rogen, Jay Baruchel en Jason Segel hun filmcarrière leven inbliezen. Knocked Up en The 40-year Old Virgin zijn het ondertussen bekende vervolg van die samenwerking. Voor Superbad liet Judd Apatow de teugels wat los en nam hij enkel plaats op de producentenstoel. Greg Mottola, een andere ouwe getrouwe, is regisseur van dienst. De twee jeugdmakkers Seth Rogen en Evan Goldberg begonnen op de schoolbanken al te schrijven aan het scenario dat deels op hun eigen ervaringen en fratsen is gebaseerd.

Jonah Hill speelt de rol van de zeventienjarige grofgebekte dikkerd Seth. Michael Cera (uit het geweldige Arrested Development) kruipt dan weer in de huid van het brave sulletje Evan. De film schetst hun laatste dagen op de middelbare school, voor ze naar de universiteit promoveren en van elkaar gescheiden en misschien wel vervreemd zullen raken. Het besef dat hun jeugdige onbezonnenheid weldra tot het verleden zal behoren zet hen ertoe aan om nog eens alle registers open te gooien en de gekste feestjes af te schuimen op zoek naar drank en vooral makkelijk te versieren grieten.

Of het aan de minder aanwezige rol van Apatow ligt laten we in het midden, maar ons kwamen de gebeurtenissen en de karakters uit Superbad minder herkenbaar over dan die uit Knocked Up. In vergelijking met die film zijn de personages minder raak geschetste stereotypes van de losgeslagen nerds. Daarnaast knettert de chemie tussen de hoofdrolspelers ook niet zo hard van het scherm, zijn de dialogen minder om duimen en vingers van af te likken en is het verhaaltje tout court toch wat banaler en nooit echt ontroerend. Gelachen hebben we nochtans. Als de sympathieke sufferd Fogell een valse identiteitskaart aanmaakt om alcohol te kunnen kopen, maar er een hoogst vreemde naam als ?McLovin? op vermeldt, of als twee jolige agenten diezelfde Fogell op sleeptouw nemen tijdens hun doldwaze nachtelijke escapades langs feestjes en bars, hebben we wel zitten grienen maar erg subtiel en geloofwaardig is het allemaal niet.

Versta ons niet verkeerd: Superbad (sorry daarvoor) is deze tienerfilm niet. Superbad staat gewoon in de schaduw van zijn meer volwassen voorgangers, waardoor de verrassing er ook wat af was. Dat neemt niet weg dat we eind 2008 toch als eerste in de rij zullen staan bij de première van Pineapple Express, de eerstvolgende prent van Apatow Productions.

Jonas Rosquin Helemaal (niet) akkoord? Lees de