Rumor Has It...

Naar het schijnt is het boek The Graduate eigenlijk een autobiografie. Toen de film later uitkwam, is het verhaal vereeuwigd. In Pasadena loopt sindsdien een hardnekkige roddel als zouden de hoofdrolspelers van het real life verhaal in hun eigen conservatieve stadje rondlopen. Journaliste Sarah (Aniston) keert naar het oord terug voor het huwelijk van haar naïeve blonde zusje (Mena Suvari uit American Beauty). Ze ontdekt al vlug dat haar grootmoeder wel eens degene zou kunnen zijn die model stond voor de iconische seventies-song van Simon en Garfunkel. Ze gaat op zoek naar haar echte vader.

Ondergetekende was geen grote Friends-fan en dacht zo op het eerste zicht dat die Jennifer Aniston maar een halftalent was, weliswaar met een sympathieke snoet. Niets blijkt minder waar: de Griekse Amerikaanse heeft massa's komisch talent. Timing is everything, en Aniston weet het.

Helaas kan het hetzelfde niet gezegd van het scenario en de regie. Toegegeven, Rob Reiner (Stand By Me, The Story of Us) laat visueel nauwelijks een steek vallen. En leuk dat deze romantische komedie geen typisch oerplatte grappen heeft. Jammer evenwel dat er eigenlijk gewoon géén grappen inzitten. Want zo romantisch is de boel ook weer niet. Weinig versus weinig maakt dan wel evenwichtig -de film kabbelt rustig voorbij zonder grote hoogten of laagten-, het blijft weinig.

De toch potentieel leuke uitgangsidee wordt maar slapjes uitgewerkt en extreem traag aan de man gebracht. Dubbel zonde. Niet alleen gebeurt er weinig met de erfenis van Mike Nichols' klassieker, maar de imposante troep acteurs wordt zo ook niet naar waarde uitgespeeld. Scenarist Ted Griffin (Ocean's Twelve) lijkt zich te specialiseren in films tsjokvol acteertalent waar je toch om het kwartier naar je horloge grijpt. Sinds het mobieltje het polshorloge heeft vervangen vergt een goeie tijdsinschatting wat meer fysieke inspanning, bedachten wij tijdens weer zo'n scène waarin nauwelijks iets gebeurde. Teken aan de wand.

Anistons medespelers doen nochtans hard hun best om nog iets van dit trage script te maken. MacLaine is als bitchy granny een cadeautje voor het publiek maar eigenlijk imponeert vooral Costner. Altijd goed als ie niet op een paard zit! Na zijn zwalpende sports-dj in The Upside of Anger, zet de man laconieke, mondaine auteur met sprekend gemak neer. Met krék het accentje van Dustin Hoffmans Benjamin Braddock. Een leuk idee verkwanseld dus, maar aan de acteurs zal het niet hebben gelegen.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de