Ruined Heart

Genre: stomende videoclip | Duur: 1u23 | Release: 1 Januari 2014 | Land: Filipijnen | Regie: Khavn | Cast: Tadanobu Asano, Elena Kazan, Nathalia Acevedo

De Filipijnse underground regisseur Khavn, aka Khavn De La Cruz heeft meer dan 100 kortfilms op het conto. Eén van zijn memorabele langspelers heet Mondomanila, or: How i Fixed My Hair after a Rather Long Journey. In het kader van deze nieuwe langgerekte titel -Ruined Heart heeft als bijtitel Just Another Love Story between a Criminal and a Whore- vormt de punkfilmer een droomteam met Japans cultacteur Tadanobu Asano (Ichi The Killer, Zatoïchi) en met Christopher Doyle, de vaak bekroonde chef foto van Wong Kar-Wai. Experimentele beelden en intens spel zijn bijgevolg van belang in deze stijloefening, maar plot, dialoog of karakterontwikkeling zijn dat helemaal niet. Door de werkelijk uitmuntende soundtrack gaat Ruined Heart nochtans geen seconde vervelen.

Doyle’s steadicam zweeft personages als The Friend, The Lover en The Sex Worker achterna terwijl die zich door de steegjes van een sloppenbuurt haasten. Soms haalt de camera hen eenklaps in, met een springerig zoomeffect. En dan wisselt de beeldtaal compleet. Een lange horizontale pan uit de losse pols capteert muzikanten en (seksende) feestvierders op zeg maar een zwoele orgie, tot bij het volgende contrapunt met heftige stijlwissels. De extreme close-up van de lachende mond van een hoertje, bijvoorbeeld, waarrond ongemakkelijk lang sperma blijft druipen. De beeldenmix blijft nieuwe fascinerende vormen vinden: zo heeft The Criminal een GoPro op het gips rond zijn arm. VJ’s en videoclipregisseurs vinden in Ruined Heart tonnen inspiratie, wij vonden een oorworm in de titulaire song – vier dagen na de screening op Offscreen 2015 en we hummen het nummer nog.

De superieure soundtrack, vanaf april verkrijgbaar op vinyl, bevat veel Stereo Total met titels als ‘Sex Bible’, ‘Dementia’ en het erg op de allerbeste Vive La Fête lijkende ‘Coeur Brisé’. Het leitmotif komt terug in verschillende versies, zoals flarden die Khavn zelf op piano speelt. Op de soundtrack staan echo’s van Pachelbels 'Canon' en zelfs operette. Voor dit Filipijns filmexperiment zijn ondertitels dus compleet overbodig, we wensen je daarentegen wel een breedbeeld filmscherm toe om je helemaal over te geven aan deze hete koortsdroom.