Queen of the damned

Hoeveel films zouden er, sinds Nosferatu, al niet gemaakt zijn over vampieren? Of, misschien relevanter: hoeveel goede vampierenfilms weet Hollywood tegenwoordig te fabriceren? In betere tijden zouden wij 'Queen of the damned' met het adagium 'doortrekken en zo snel mogelijk vergeten' huiswaarts sturen. Maar hey, het zijn examens; niet de ideale periode om pakweg 'Dr Zjivagho' of het verzameld oeuvre van Tarkovski uit te kijken. Nop, in die schaarse vrije momenten tijdens examens moeten je hersenen haasje over kunnen spelen met je gezond verstand, mogen je synapsen geen millimeter werk verzetten. In die context is 'Queen of the damned' niet eens zo slecht.

De vampier Lestat gaat, na eeuwen slaap, meespelen in een deathmetal- annex neogothicband. Binnen de kortste keren is de groep wereldberoemd. Lestat kondigt in de pers aan dat hij vampier is en zijn soortgenoten verwacht tijdens het concert in Death Valley, zijn enige optreden.

In het Londense centrum voor parapsychologische studies raakt onderzoekster Jesse steeds meer in de ban van Lestat, zozeer zelfs dat ze hem achterna reist. Lestats muziek blijft niet zonder gevolgen. Koningin Akasha ontwaakt uit een eeuwenlange slaap en slaat haar bevallige ogen op Lestat. Akasha neemt het echter niet zo nauw met de mensensoort. Bovendien eist ze dat Lestat Jesse doodt...

'Queen of the damned' is een filmische adaptatie naar een boek van Anne Rice. Verwacht u echter niet aan het niveau van die vorige Rice-verfilming, Neil Jordans behoorlijk goede 'Interview with the Vampire'. Eigenlijk zit er in deze film geen enkel spannend moment. Wat er overblijft? Euh, de begingeneriek, een duidelijke knipoog naar 'Das kabinet der dr. Kaligari'. Voor de rest baadt alles in het gekende MTV-sfeertje: veel bombast, nog meer special effects, geen greintje soul. In Amerika haalde 'Queen...' een onverwacht goede box-office door de dood van het R&B-zangeresje Aaliya. Als koningin Akasha oogt ze alleszins bijzonder appetijtelijk- alhoewel: die postume oscar mag ze toch best vergeten. We schreven het al: in andere tijden zouden wij dit prul naar de vuilnismand mikken.

Echter: wie na een examen multivariate statistiek, een scriptie over de metafysische betekenis van het begrip 'tijd', een objectgeoriënteerde programmeeropdracht in Java en een thesis over de variantie tussen mictiestoornissen, sociale inhibities en idiosyncrasieën, wie daarna nog in staat is dit te lezen, dient zijn geest dringend tot rust te laten komen. In dat geval kunnen wij u dit B-filmpje van harte aanraden.

Filip Hermans Helemaal (niet) akkoord? Lees de