Poor Things

Genre: Komedie | Duur: 2u21 | 2023 | Release: 17 Januari 2024 | Land: VS | Regie: Yorgos Lanthimos | Cast: Emma Stone, Willem Dafoe, Mark Ruffalo, Rami Youssef, Hanna Schygulla, Jerrod Carmichael, Margaret Qualley, Christopher Abbott, Kathryn Hunter, Suzy Bemba, Damien Bonnard

Er valt haast geen lijn meer te trekken in het werk van Yorgos Lanthimos. Absurdisme is een term die de lading zeker niet volledig dekt. Genialiteit echter wel. Poor Things is na Dogtooth, The Lobster, The Killing of a Sacred Deer en The Favourite het zoveelste schot in de roos.

In een bizar en oogstrelend vormgegeven universum voert de verminkte dokter Godwin Baxter een spectaculaire medische proef uit. Hij plant de hersens van een baby in het hoofd van de overleden moeder. Bella is geboren, een uiteraard wereldvreemde en ongeremde volwassene die kinderlijk door het leven gaat. Samen met haar schepper God en zijn assistent Max vormt ze een verwrongen familie.

Maar Bella groeit op. Haar seksuele inhibities laten een nieuwe wereld open gaan. De charismatische Duncan Wedderburn neemt haar op sleeptouw en een avontuur vat aan.

Lanthimos brengt ons al snel in vervoering. Maar Poor Things vormt ook een valstrik. De cineast lokt ons zijn aantrekkelijke wereld in, vol grandioze decors, inventieve beeldvoeringen en prettig gestoorde riedeltjes (van een debuterend componist dan nog!), maar confronteert ons daar dan wel met ontregelende zotheid, ongeremde seks, halfgare huisdieren, geflipte dansjes en heel veel tegen de maatschappelijke conventies ingaand gedrag van een uniek en wonderlijk hoofdpersonage. Emma Stone is dan ook weergaloos en gaat elke remming uit de weg. Wat een formidabele vertolking. Mark Ruffalo stelt nooit teleur maar weet ons dit keer nog meer te verrassen. Wat een gesjeesd duo vormen ze.

Je zou kunnen stellen dat Poor Things over veel en weinig gaat. Het is een weelderige film, vol herinneringen aan Peter Greenaway, Stanley Kubrick, Terry Gilliam en zelfs Woody Allen, maar het is ook een op hol geslagen poppenkast vol hilarische situaties die misschien weinig betekenen en tegen het einde toe minder impact krijgen.

En toch. Neem nu Barbie, dat in dit zelfde jaar alle records breekt en geweldige kritieken krijgt. Bella is, net als Barbie, een product, een menselijk fabricaat wiens lot door mannen bepaald werd maar die beslist haar eigen route te kiezen. Hoe genietbaar de roze plastic wereld van Barbie ook was, liever nog kijken we tien keer na elkaar naar het smakelijke Poor Things, onevenaarbaar, mateloos entertainend en dus finaal zelfs betekenisvoller dan Barbie. Als er al enige rivaliteit zou bestaan tussen Emma Stone en mogelijk haar grootste concurrente Margot Robbie, dan is deze parallel doorslaggevend: Emma Stone rules!