Mr. Brooks

Sinds Anthony Hopkins in Silence of The Lambs lustig de tong liet slissen en zijn liefde voor levertjes in favabonen verkondigde, vormt het voor elk acteur een uitdaging om in de huid te kruipen van een notoir seriemoordenaar. Ook Kevin Costner was het beu om alsmaar de lamme goedzak te spelen (zie The Upside of Anger en Rumor has it...) en vertolkt op zijn beurt een moordlustige psychopaat. Net als zijn illustere voorgangers (Hopkins, Kevin Spacey in Se7en) vertolkt hij Mr. Brooks als een welbespraakt Jekyll and Hyde-figuur. Overdag is Brooks een liefdevol echtgenoot, toegewijd vader en een charismatisch zakenman, 's nachts probeert hij zijn honger naar bloed te stillen door zijn moorddadige lusten te botvieren op onwetende slachtoffers.

Brooks voert zijn métier uit met chirurgische precisie. Hij moordt niet omdat hij er zin in heeft, maar omdat hij slaaf is van een dwangmatige neurose. Het duiveltje op z'n schouder (William Hurt speelt na A History of Violence opnieuw het sardonisch geweten) noopt hem tot baldadigheden waar Brooks zelf geen vat op heeft. Wanneer een passant en een doortastende FBI-profiler (Demi Moore) hem voor de voeten lopen komt het dubbelleven van Mr. Brooks op een helling te staan.

In tegenstelling tot bij genregenoten wordt er van de kijker niet verwacht empathie voor het hoofdkarakter te voelen. Brooks is koel en meedogenloos, een man zonder geweten. Regisseur Bruce A. Evans registreert bijgevolg alles in een zeer strakke stijl: Brooks' huis lijkt een opgetrokken bunker, zijn kantoor is een arena van zakelijkheid. In feite vloeit de gedisciplineerde moordmethode zelfs voort uit zijn strikte levensstijl. De sobere, ietwat bevreemdende filmstijl is heerlijk efficiënt maar helaas worden er in allerijl nieuwe personages aan de plot toegevoegd. Wat begon als een heerlijk perfide studie over dwangneuroses eindigt als een routineuze CSI-episode waarin de ridicule plotwendingen legio zijn.

Mr. Brooks is wellicht moeilijk aan de man te brengen: als actiefilm mist hij actie, als thriller ontbeert het deze film aan suspense.

De wisselwerking tussen Kevin Costner en William Hurt is echter een genoegen om naar te kijken en verleent de film ook de nodige humor. Enkel de sérieux waarmee Brat Pack-diva Demi Moore de rol van bikkelharde flik vertolkt valt een beetje uit de toon. Het is niet meteen de rol die de vergane glorie opnieuw op de kaart zal zetten.

Mr. Brooks is wellicht moeilijk aan de man te brengen: als actiefilm mist hij actie, als thriller ontbeert het deze film aan suspense. Mr. Brooks is zo'n film die er net tussenvalt, een hybride genrekruising die het moet hebben van een originele premisse en twee acteurs (Costner en Hurt) die het beste van hun kunnen bovenhalen.

Sven De Hondt Helemaal (niet) akkoord? Lees de