Les Petits Mouchoirs

Met zijn twee voorgaande films toonde de Franse acteur Guillaume Canet dat hij graag uitgewerkte personages, enige psychologische diepgang en een gepolijste look combineerde, waardoor zowel Mon Idole als Ne le dis à personne buiten de lijntjes van de vertrouwde Franse cinema kleurden, zonder de mainstream te verlaten. Met Les Petits Mouchoirs bewijst Canet eens te meer een dan vaardig verteller te zijn en raakt hij bovendien de gevoelige snaar.

Een groep vrienden trekt samen op vakantie naar Zuid-Frankrijk. Twee voorvallen bepalen mee de toon van wat een zorgeloos verblijf diende te worden: hun aller vriend Ludo heeft net een vreselijk ongeval gehad en het is nog niet zeker dat hij het zal halen. Vincent heeft bovendien aan Max opgebiecht dat hij de laatste tijd een onrustwekkende bewondering voor hem koestert. Eens ter plekke ontvouwt zich een erg natuurlijk aandoende en volkomen geloofwaardige tragikomedie waarbij de gevoelens van alle betrokkenen geëxploreerd worden.

De sterkte van deze film zit hem in de realistische uitwerking van de personages. We zien vrienden die op elkaar ingespeeld zijn en elkaar na vele jaren van vriendschap door- en door kennen en aanvaarden, inclusief hun driften en grillen. Zonder enige moeite beelden de acteurs tijdens dagdagelijks bezigheden een vriendschapsband uit die lijkt te steunen op een gedeeld verleden. De film werkt dan ook vooral omdat de personages allemaal 35 en ouder zijn. Ze zijn pas nu in die fase van hun leven dat ze tot aanvaarding gekomen zijn van wie ze zelf zijn of wie hun vrienden zijn. Maar niets is ooit af. Er zijn verborgen verlangens, geheimen en schuldgevoelens, spijt om wat gebeurd is en niét gebeurd is. De lijn tussen oprecht medeleven en eng egocentrisme is dun. De titel, te vertalen als 'leugentjes om bestwil', illustreert die thematiek.

In de traditie van de klassieker The Big Chill schetst Canet ons de dynamiek van een groep zonder sensationele gebeurtenissen nodig te hebben. In hoeverre ben je als individu dezelfde als in groep? Laten we ons ooit echt kennen? En uiteindelijk: wat is vriendschap?

De misschien net iets te lange zoektocht naar het antwoord op die vraag loopt recht door het hart van de kijker. Haast meteen wordt je door de personages getroffen, in al hun menselijkheid. De acteurs, waaronder Canet’s echtgenote Marion Cotillard, overtuigen ieder moment. Hun zielenroerselen zijn aandoenlijk, beklijvend, verscheurend, ontroerend en grappig. De extreem hoge herkenbaarheidsfactor gekoppeld aan een franjeloze plot, maken van Les Petits Mouchoirs een overrompelende film die onder je huid kruipt en je een krop in de keel bezorgt.

De soundtrack bevat tal van goedgekozen poprockklassiekers, maar lijkt onze beleving iets te nadrukkelijk te willen sturen en laat de film naar het melodramatische overhellen. Niettemin is Les Petits Mouchoirs een vat vol emoties waarin we maar al te graag verdronken.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de