Lawless

The Untouchables, The Road to Perdition, Once Upon a Time in America, Miller’s Crossing, The Public Enemy, Broadwalk Empire en zelfs de originele Scarface: de drooglegging van de jaren ’20 is een periode uit de Amerikaanse geschiedenis die maar al te graag wordt vastgelegd op pellicule. Deze tijden waarin corruptie en misdaad hoogtij vierden, lenen zich dan ook perfect voor spannende misdaadverhalen over de opkomst en ondergang van heldhaftige gangsters, hun escapades met verleidelijke diva’s en bitse oorlogen met de arm der wet. Ook Lawless, een adaptatie van de roman The Wettest County in the World, speelt zich af in dit tijdperk maar kiest wel voor een andere invalshoek.

De titel van het boek verwijst naar Franklin County, waar tijdens de drooglegging massaal de illegale drank ‘moonshine’ gestookt werd. Het verhaal verplaatst de focus dan ook van de gangsters naar de stokers, in dit geval de broers Bondurant. Wanneer een magistraat van justitie alle stokers van Franklin County om smeergeld vraagt, zijn zij de enigen die zich verzetten. Hierdoor ontstaat een kat- en muisspel tussen de Bondurants en de corrupte agent Charlie Rakes. En hoewel de legende de ronde doet dat de broers onsterfelijk zijn, wordt snel duidelijk dat de oorlog tussen hen niet zonder het nodige bloedvergieten zal verlopen.

Lawless is na The Proposition en The Road de derde samenwerking tussen regisseur John Hillcoat en Nick Cave. Cave verzorgde de muziek en het scenario, waarbij hij getracht heeft zo trouw mogelijk te blijven aan het bronmateriaal. Net als het boek wordt dan ook de film gekenmerkt door een contrasterende afwisseling tussen lyrische en serene momenten en brutale gewelduitspattingen. Voor de muziek herwerkte hij liedjes van onder andere The Velvet Undergound en Captain Beefheart naar versies die meer aansluiten bij de tijdsgeest. Het resultaat is even sfeervol als zinnenprikkelend. Dat de film de klemtoon legt op de sfeer blijkt ook uit de beeldvoering van regisseur Hillcoat die zowel de tedere en duistere aspecten van het verhaal tot leven doet komen.

Ook weer van de partij is Guy Pearce, die een ijzingwekkende en meedogenloze Charlie Rakes speelt en zich een wel zeer memorabele look aanmeet. Pierce wordt enkel geëvenaard door Tom Hardy, die na The Dark Knight Rises en Bronson opnieuw een glansrol neerzet, als de stoicijnse broer Forrest. De twee vechtende kemphanen worden bijgestaan door een topcast bestaande uit o.a. Shia Labeouf, Jessica Chastain, Mia Wasikowska en zelfs Gary Oldman, die een geweldige ‘acte de présence’ geeft als een Chicago-maffiabaas. De cineast hanteert vaak close-ups om de sprekende gezichten van zijn cast het werk te laten doen, zodat woorden overbodig blijken. Dat het tussen Hardy en Chastain knettert, is vooral daar een gevolg van.

Dat de film de klemtoon legt op de sfeer blijkt ook uit de beeldvoering van regisseur Hillcoat die zowel de tedere en duistere aspecten van het verhaal tot leven doet komen.

Maar ondanks de explosieve cocktail van al dit talent en de productiekwaliteit kan Lawless echter niet ontsnappen aan een te groot gevoel van familiariteit. Uiteindelijk blijft de film te trouw aan de gekende Hollywoodformules. Hierdoor is hij bij momenten te weinig verrassend en krijg je sterk de indruk dat je alles al elders minstens even goed gezien hebt.

Jeroen Van Rossem Helemaal (niet) akkoord? Lees de