Identity

Genre: Thriller | Duur: 1u30 | Release: 10 September 2003 | Land: | Regie: James Mangold | Cast: John Cusack, Ray Liotta, Jake Busey, Amanda Peet, Rebecca DeMornay, John Hawkes

'Identity' beloofde vooraf zeker en vast een uitstapje naar de bioscoop waard te zien. Als je acteurs als Ray Liotta (ondanks dat hij een zeer zwakke periode achter de rug had) en John Cusack kan verleiden tot het figureren in een doordeweekse horrorprent, dan moet er toch wel iets van waarheid schuilgaan achter al dat promo-geweld. Bovendien is regisseur James Mangold niet van de minsten. Hij heeft eerder al enkele wondertjes uit zijn hoed getoverd met 'Heavy', Girl, Interrupted en Copland.



'Identity' begint alvast met een formidabele 'tour de force'. De eerste tien minuten zijn gewoonweg adembenemende cinema. De tien hoofdpersonages worden zeer knap aan de bioscoopganger voorgesteld en de onderlinge banden en verhoudingen zijn meteen duidelijk. Alhoewel natuurlijk zal blijken dat alles niet zo vanzelfsprekend blijkt te zijn als op het eerste gezicht lijkt. Dat is natuurlijk de verdienste van regisseur James Mangold, die ons in dat eerste half uur regelmatig op het verkeerde been zet. Maar daarna, ja, glijden we stelselmatig af naar het ondermaatse niveau van menig horrorfilm.



Laten we even teruggaan naar het verhaal. Door een wolkbreuk komen tien mensen (een chauffeur, een filmster uit de jaren '80, een moordenaar, een politieagent, een hoer, een koppel dat net getrouwd is, een familie bestaande uit man, vrouw en kind en natuurlijk de motel-eigenaar) terecht in een haast verlaten motel. De motel-eigenaar lijkt gouden zaken te doen en deelt de sleutels kwistig uit. Maar het duurt niet lang vooraleer het gezelschap nog maar uit 9 personen bestaat. Eén van hen blijkt een koelbloedige moordenaar te zijn, maar wie ? Maar er zit meer achter heel deze historie. Het is aan de overlevenden om achter het mysterie te geraken, vooraleer ze er zelf het slachtoffer van worden...



Zoals eerder gezegd, kan 'Identity' ons gedurende een half uurtje op de rand van onze stoel brengen, maar daarna gaat de film letterlijk en figuurlijk kopje onder. Een aandachtig kijker kan zo een beetje het einde reeds voorspellen (bijvoorbeeld wie er het langst zal overleven) en dat neemt natuurlijk een groot deel van de spanning weg. En dat is nu net waar deze film zich volledig heeft op gebaseerd...

Sven Van Beirs Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De tien personages die noodgedwongen moeten overnachten in een motel, bestaan eigenlijk niet echt. Het zijn 10 verschillende persoonlijkheden die aanwezig zijn in één figuur: de veroordeelde Malcolm Rivers. Rivers werd veroordeeld voor moord, maar volgens zijn psychiaters kon hij daar niets aan doen. Het was immers één van de tien persoonlijkheden die aanwezig zijn in zijn hoofd, die de moord heeft begaan. Tijdens de film wil Rivers dus eigenlijk orde op zaken stellen en slechts één persoonlijkheid overhouden. Volgens de psychiaters heeft de interne strijd er voor gezorgd dat de moordenaar ten val is gebracht. Maar de laatste scène toont duidelijk aan dat dat niet het geval was (het kleine jongetje representeert de moordenaar).