Hotel Rwanda

Genre: Drama | Duur: 1u50 | Release: 23 Februari 2005 | Land: | Regie: Terry George | Cast: Don Cheadle, Sophie Okonedo, Nick Nolte, Joaquin Phoenix

Paul Rusesabagina is een selfmade man. Strak in het pak, leidt hij het Kigalese hotel Milles Collines, waar het Belgische Sabena eigenaar van is. Hij weet aan wie hij de beste whiskey en de betere sigaar moet toestoppen en laat zich niet storen door de troebele politieke toestand in het gebied van de Grote Meren. "It's just business", bezweert hij zijn door de stijgende anti-Tutsi vibe angstig geworden medewerker. Spanningen tussen Hutu's en Tutsi's zijn er al jaren. Bovendien is de aanwezigheid van de blauwhelmen van de Verenigde Naties (waaronder Nolte als loudmouth chief) en van het internationale journaille (waaronder Phoenix als bebaarde cameraman) levensverzekering genoeg.

Maar als zijn buur als vermeend Tutsi-spion wordt opgepakt, moet hij de Hutu-soldaten omkopen, om diens familie van de onmiddellijke dood te redden.

Paul en zijn omgeving beseffen dat de burgeroorlog in hun land nakend is. De hotelmanager houdt zich recht door zich meer dan ooit bezig te houden met de strakke organisatie van zijn hotel: als hij de schijn van orde maar ophoudt, komt die ooit wel terug. Als Hutu met een -angstige- Tutsi-vrouw is hij er het voorbeeld van dat de oude, door de Belgen in de hand gewerkte tegenstelling tussen de twee bevolkingsgroepen ooit wel volledig verdwijnt.

Dan echter komt in dit chaotische en tegelijk oerklassiek opgebouwde verhaal, het onvermijdelijke 'plotpoint één' eraan: de Rwandese president wordt vermoord door Tutsi-rebellen. Sinds de Belgen hen als een superieur ras beschouwden, voorrechten op het vlak van jobs en onderwijs gaven en hen het land lieten runnen, werden Tutsi's door de Hutu's als verraderlijke "cockroaches" beschouwd. Als de Hutu-president dan samen met zijn Burundese collega boven het vliegveld van Kigali wordt neergeschoten, verzeilt het land vliegensvlug in extreme chaos. Opgezweept door 'radio machete's' allerhande slachten de Hutu-rebellen alles af wat van dicht of van ver op een Tutsi of gematigde Hutu lijkt.



De slachtingen komen niet vaak in beeld, maar de glimpsen die je ervan opvangt zijn bijzonder onthutsend. Zo blijkt in een verschrikkelijke scène een jeep waarmee 's nachts wordt gesmokkeld, niet van de weg te hobbelen door de slechte staat van de banden, maar wel omdat de weg bezaaid is met de lijken van dorpsgenoten.



Blauwhelm Nolte heeft al snel door, dat de Europese troepen de massamoorden gewoon zullen laten doorgaan. Ondertussen worden alle blanken uit het land geëvacueerd. Cameraman Phoenix verbijt zijn tranen in één van de meer beklemmende scènes van de film. Laat die negers elkaar maar afslachten: dàt is de politiek van de Verenigde Naties. De rol van vroegere kolonisator België in dat alles, wordt verpersoonlijkt door Sabena-executive Jean Reno.

Maar eigenlijk komen Reno en de twee andere movie stars (Nolte, Phoenix) nauwelijks of niet in beeld. De morele en emotionele kern van deze prent zit bij twee acteurs die hun oscarnominatie méér dan verdiend hebben: Don Cheadle als Paul en Sophie Okonedo als zijn vrouw Tatiana. Die twee acteurs doen je, méér nog dan de oorlogsbeelden in de film, de horror aanvoelen waarbji een miljoen landgenoten in een honderdtal dagen werden afgeslacht. Okonedo verdient haar oscar, en hem nog krijgen ook (fat chance, waarschijnlijk) zou een èchte erkenning van de Afrikaanse acteurs in het cinemabestel, in extenso van de Afrikanen in het wereldbestel zijn. Eat my shorts, Halle Berry.

De belangrijkste wapenfeiten van regisseur Terry George zijn het schrijven van In the name of the Father en het regisseren van Some Mother's Son, de film waardoor hij in 1996 'European Young Director of the Year' werd. Ook hier levert de man degelijk werk af, maar dan meer qua onderwerp en acteursregie dan qua spanningsopbouw of beeldvoering. Een kijkbare, onthutsende prent maken over de genocide in 1994 en tout court de centen voor zo'n Afrika-drama bijéén krijgen is evenwel een prestatie die van uw kant een cinematicket verdient. De fantastische Okonedo en Cheadle zullen ervoor zorgen dat u het zich niet zal beklagen.

Jan Sulmont Helemaal (niet) akkoord? Lees de

Let op: wanneer u verder gaat zit de kans er dik in dat het einde van de film verklapt wordt met alle gevolgen voor uw filmervaring vandien.

ik wil mijn pret bedorven zien

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Paul en zijn familie horen bij de enkelingen die via blauwhelm Nolte de kans hebben te vertrekken. Op het laatste moment springt Paul echter van de vrachtwagen die hen wegvoert af. Hij wil als kapitein van het hotel het zinkende schip niet verlaten. Het konvooi waar zijn vrouw en kinderen deel van uitmaken, wordt echter verraden en onderschept. Zo ongeveer de helft van de deelnemers raakt nog terug in het hotel. Later wordt Paul met zijn familie naar Tanzania gebracht. Paul, zijn vrouw, kinderen en een hoop geadopteerde neven leven op dit moment in België. Hopelijk lukt het hen af en toe de slaap der onschuldigen te slapen.