Ferrari

Michael Mann heeft veel te lang stil gezeten. De intussen 80-jarige cineast weet met zijn eerste film in acht jaar tijd echter weinig los te maken. Ferrari blijft teleurstellend op de vlakte.

Adam Driver neemt het scherm prachtig in als de legendarische Italiaanse autoconstructeur, maar is wel twintig jaar jonger dan Enzo Ferrari op het moment van de film. Zijn vitaliteit moeten we dus met een korrel zout nemen en het is toch de vraag waarom er geen oudere acteur gecast werd.

We leren de man kennen als een gepassioneerde, competitieve en verstandige zakenman die zijn merk kost wat kost die eerste plaats wil zien innemen bij de Mille Miglia. Het verdriet om zijn recent overleden zoon voelt als een open wonde, maar hij blijft wel vrij onbewogen bij de dood van één van zijn racers. Achter de rug van zijn rouwende echtgenote om, blijkt hij overigens nog een tweede gezin te hebben.

Een vaardig in beeld gezette biopic die zich niet aan morele bespiegelingen waagt

Mann neemt het leven en werk van Ferrari zakelijk maar vaardig in beeld. Zowel zijn werk- als privéleven wordt uitgebeeld. Diepgaand is dat echter allemaal niet. Zeker voor een film van Mann verwacht je meer morele bespiegelingen, zodat je niet zozeer een portret maar wel een doorgronding krijgt van een iconisch persoon.

De prent komt visueel wel mooi tot leven en zeker de race-scènes werken, met geluidseffecten van het hoogste niveau. Maar finaal is deze biopic ietwat steriel.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de