Deux jours, une nuit

Genre: Drama | Duur: 1u35 | Release: 0 - | Land: België, Frankrijk | Regie: Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne | Cast: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione

Dat de gebroeders Dardenne voor het eerst samenwerken met een grote naam, Oscarwinnares Marion Cotillard, hoeft eigenlijk geenszins te verbazen. Met hun staat van dienst - twee Gouden Palmen en zes onovertroffen meesterwerkjes na elkaar - zouden ze elke zichzelf respecterende acteur moeten kunnen krijgen. De kracht van Deux jours, une nuit zit hem in de eerste plaats echter alweer in het emotionele verhaal: eens te meer treft het lot van een mens in de marge ons met volle kracht. 

Cotillard gaat helemaal op in de rol van Sandra, een arbeidster die hersteld is van een depressie maar nu te horen krijgt dat ze ontslagen zal worden. Er rest haar echter een half weekend om haar 16 collega's te overtuigen hun bonus op te geven om zo haar aan de slag te kunnen houden. Sandra vangt met de steun van haar man de loodzware klus aan om elk van die collega's aan te spreken in de hoop hen van mening te doen veranderen.

Een zwaardere beproeving voor iemands moraal blijk je je als kijker al snel niet meer te kunnen voorstellen. Sandra wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen hoop, vernedering, dankbaarheid, eenzaamheid en strijdlust. Het wordt dan ook een weekend van extremen en het zou makkelijk zijn de cineasten wat dat betreft te verwijten de feiten zich met minder subtiliteit te laten afspelen dan wat we doorheen hun sociaal-geëngageerde oeuvre gewend zijn. Nochtans blijven ze de lijn van het realisme verbluffend handig bewandelen en blijven de protagonisten mensen van vlees en bloed.

De focus van Deux jours, une nuit ligt opnieuw op de menselijke verhoudingen, waaruit een meeslepende bespiegeling voortkomt over empathie en sociaal bewustzijn. Het lot van Sandra treft ons en uiteraard ga je als kijker ook te rade bij jezelf. Ondanks de wat labiele persoonlijkheid die Sandra is, zien we haar bij enkele confrontaties - opvalllend genoeg vaak wanneer haar man er niet bij is - immens krachtig reageren, waardoor dit ook een prachtig, roerend portret is van een vrouw in nood. Cotillard vertolkt die complexe rol vrijwel perfect.

En zijn de regisserende broers nu lichtjes afgeweken van hun vertrouwde manier van werken omdat er een streep muziek en wat zonlicht in de film zit? Misschien komt de puurheid en sterkte van hun plot alleen maar nog nadrukkelijker naar boven zonder grauwe context. Of is het bestaan van veel van onze medemensen niet minder moeilijk omdat het zomer is of er een leuk deuntje op de radio zit. Het hoeft geen twijfel waar de sociale en mogelijk ook politieke ideologie van de cineasten te situeren valt.

Deux jours, une nuit overstijgt die dimensie echter makkelijk; dit is onsentimentele cinema vanuit het hart, voor het hart. Hier en daar strelend, soms klappen uitdelend, confronterend en met hier en daar sluimerend optimisme. Zoals het leven zelf zeker?