Avengers: Age of Ultron

Genre: Actie | Duur: 2u21 | 2015 | Release: 22 April 2015 | Land: VS | Regie: Joss Whedon | Cast: Robert Downey Jr., Scarlett Johansson, Mark Ruffalo, Jeremy Renner, Chris Hemsworth, Elizabeth Olsen, Chris Evans, James Spader, Samuel L. Jackson, Aaron Taylor-Johnson, Paul Bettany, Cobie Smulders, Anthony Mackie, Hayley Atwell, Linda Cardellini, Thomas Kretschmann, Julie Delpy

Je zou denken dat de zoveelste comicverfilming enkel nog 14-jarigen óf volkomen geeks kan lokken, gezien het overaanbod aan superheldenavonturen. Toch blijken al deze Marvelproducties en aanverwante spektakelprenten bizar genoeg stuk voor stuk blockbusters. We willen het niet alweer over eenheidsworst hebben, maar ook deze Avengers: Age of Ultron is meer van hetzelfde en dat laat ons intussen volkomen koud.

Wellicht is het dan nog aan fanboy Joss Whedon te danken dat deze film geen absolute troep is in de aard van Transformers. De boel loopt immers lekker gesmeerd. Maar waar zit de inventiviteit en fantasie waarmee de regisseur en scenarist ons in het verleden al zo wist te bekoren? Whedon weet de film op zijn best lauwtjes te laten borrelen zonder ooit een kookpunt te bereiken. De plot is immers eens te meer een routineuze vertelling waarbij onze krachtige vrienden het opnemen tegen een slechterik. Geeuw. Voor de triljoenste keer moet dat beslecht worden in een lang uitgesponnen strijd waarbij een stad verwoest wordt en er meer uren werden besteed aan de cgi dan aan de werkelijke opnames. Maar wie kan het eigenlijk allemaal nog wat schelen? Laat de boel maar knallen, monteer er maar op los, laat die camera maar zwierig zijn werk doen, het maakt de film geen greintje interessanter.

De cast vormt nog steeds een aantrekkelijk allegaartje, maar die personages lopen elkaar nu echt wel voor de voeten. Paul Bettany en Elizabeth Olsen zijn in de huid van respectievelijk Vision en Wanda Maximoff best genietbaar, maar vind maar eens je plaats naast een intussen niet meer bij te houden rits sterren en nevenacteurs. Dat Aaron Taylor-Johnson zo’n 7 lijntjes tekst mag uitbrengen illustreert dat overaanbod. Los daarvan lijken de meeste van deze figuren ook zo gebonden aan hun eigen verhaal en leefwereld, dat de assemblage zelden harmonieus te noemen valt. Geen van onze helden weet ook echt een persoonlijkheid uit te stralen die wat dieper gaat dan een zucht of grom.

Avengers: Age of Ultron roept dus enige vermoeidheid op. We hebben alles al gezien en hoeveel er ook mag gealludeerd en verwezen worden naar andere booswichten, gebeurtenissen uit het verleden, eeuwigheidsstenen en andere nietszeggende kul, het kan ons werkelijk geen reet meer schelen. Dat maakt de film niet per se slecht, wel bijzonder oninteressant.