Ant-Man and the Wasp: Quantumania

Als er één Marvelfilm is die enkel en alleen de franchisefans wil dienen, is het wel deze derde film rond Ant-Man. In het immens slordige Ant-Man and the Wasp: Quantumania krijgen de fanboys enkele elementen voorgeschoteld die ze gretig kunnen linken aan het uitgestreke MCU, maar de rest van het publiek beleeft zero, nada, noppes.

Correctie: wie van felle kleurtjes houdt en graag dingen ziet bewegen - peuters, zeg maar - krijgt waar voor zijn geld. In deze onzinnige reeks actietaferelen, die Ant-Man en de zijnen in het Quantumrijk laten belanden, zie je immers vooral bonte decors en kostuums en van her naar der hollende en vliegende figuren. Het is allemaal onwezenlijk leeghoofdig en doordat het hele verhaal zich in een heel specifiek universum afspeelt, ook erg eentonig.

Eentonige opeenhoping van effecten, kleuren en lichten. Voor peuters dus.

Paul Rudd charmeert als gewoonlijk met zijn lichtjes subversieve aanpak - hij gaat de ernst van een Captain America volledig uit de weg, godzijdank - en de 64-jarige Michelle Pfeiffer krijgt zelfs meer te doen dan die kleurloze wesp. Ster in wording Jonathan Majors is zeker niet slecht gecast als de nieuwe slechterik Kang, die we nog in andere Marvelfilms zullen terug zien.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de