Ant-Man and the Wasp

Hoewel Ant-Man tot het kliekje van de Avengers behoort, hebben we dit laconiekere personage nog het minst in in interactie gezien met Iron Man, Hulk, Thor en de rest van de testosteronbende. De eerste film rond de man die mieren naar zijn hand kan zetten, was dan ook een stuk minder zwaarwichtig dan wat we in het genre gewend zijn. De opvolger is al even lollig en amusant. Zonder meer, laat dat duidelijk zijn.

Scott Lang zit thuis een straf uit met een enkelband nadat hij zich bij het redden van de wereld in Duitsland iets te veel gepermitteerd heeft – of zoiets, want wie kent zijn Marvelfilms nog uit elkaar en weet in welke volgorde ze zich afspelen? (Wij wel: deze film speelt zich af na Captain America: Civil War en voor Avengers: Infinity War). Scott heeft geen contact meer met wetenschappers Hank en Hope, maar een wel heel realistische droom brengt hen weer bij elkaar: door zijn reis doorheen de Quantum Realm, heeft Scott immers het bewustzijn opgepikt van Janet, de vrouw van Hank die dertig jaar eerder in die dimensie vastraakte. Hank en Hope hebben intussen een geheim, verkleinbaar laboratorium gebouwd.

Zullen we het daar even bij houden wat plotbeschrijving betreft? Er komt immers niet snel een einde aan de opeenstapeling van onwaarschijnlijke pseudo-wetenschappelijke onzin - die gelukkig door het hoofdpersonage zelf nu en dan op ironie onthaald wordt. De personages staan dan ook de helft van de tijd kletskoek te verkopen over subatomataire deeltjes en moleculaire transformaties. Toch wordt heel fijn vermeden dat deze avonturenprent een al te ernstige toon aanslaat door de actie speels (en familievriendelijk) te houden en alles hier en daar met wat grapjes en flauwiteiten te besprenkelen.

Opnieuw futiele maar amusante zomercinema

Veel stelt dit allemaal niet voor – en de bij momenten bruuske montage verraadt ook dat er flink moest geknipt worden om het allemaal snedig en kwiek te houden – maar je krijgt hier wel een vaardige, entertainende en pretentieloze popcornfilm te zien die heel mooi het evenwicht vindt tussen alles wat een groot publiek verlangt van dit soort zomercinema. Futiel maar je kijkt dan ook - besef dat wel - naar een film over een man die met mieren kan praten en waarin objecten en figuren naar hartelust vergroot en verkleind worden.

Een flinterdun maar lollig stukje vertier dus, en laat dat nu precies ook onze omschrijving van de eerste film zijn.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de