All the Money in the World

Hoe erg zou Ridley Scott het écht gevonden hebben dat hoofdacteur Kevin Spacey kort voor de release van deze film beschuldigd werd van seksueel misbruik, wat tot de beslissing leidde de acteur uit de film te knippen en alle scènes waarin hij voorkwam opnieuw op te nemen met een andere acteur? Niet zo heel erg, misschien, want de intussen 80-jarige Scott houdt wel van een uitdaging – dit is na Alien: Covenant al zijn tweede film op één jaar tijd. Bovendien is zo’n drastische ingreep een gedroomde marketingstunt, hoe je het ook draait of keert.

En dus is het Christopher Plummer die in de huid kruipt van J. Paul Getty, ooit de rijkste man ter wereld, die niets over heeft voor het losgeld van zijn 16-jarige kleinzoon, tot grote wanhoop van diens moeder. All the Money in the World heeft enerzijds een stevige kluif aan het in beeld brengen van de ontvoeringszaak, die tot de laatste minuut spannend en levensbedreigend was voor de ontvoerde knaap, zeker omdat hij in het Italië van die tijd niet op hulp van de man in de straat mocht rekenen. Maar de makers hebben ook ingezien dat die plot wat droog en puur sensationeel zou overkomen. Slim dus dat de film eigenlijk focust op de moeder, die gevangen komt te zitten tussen twee machtige organisaties: haar steenrijke maar vrekkige ex-schoonvader die weigert haar te helpen en de Italiaanse maffia anderzijds, die het meent als ze dreigen haar zekere lichaamsdelen van de jongen toe te sturen. Een zenuwslopend gebeuren dat des te frustrerender is omdat het gevraagde bedrag voor Getty eigenlijk futiel is.

All the Money in the World laat zich aldus makkelijk bekijken als zowel een degelijke thriller en een onderhoudend melodrama. Wat op het eerste zicht een kant-en-klaar relaas over een ontvoering lijkt, ontwikkelt zich gaandeweg als een psychologisch steekspel, waarbij de streken van de multimiljonair haast groteske vormen aannemen. Toch mist het narratief fut als het op de uitwerking aankomt van morele standpunten en zijn het de acteurs die hun personages overeind houden.

Michelle Williams – 37 intussen – is fenomenaal goed als de verbeten moeder. We zien geen stereotiepe deerne die zakdoeken vol snuit, maar wel een pragmatische vrouw in een boeiend standpunt: het fortuin is tegelijk hoopgevend dichtbij en angstaanjagend onbereikbaar. Williams heeft al heel wat prachtrollen vertolkt, maar voor het eerst lijkt ze haar meisjeachtige fragiliteit afgeworpen te hebben en zien we een krachtige vrouw. Mark Wahlberg's wat oppervlakkige personage moet vooral de kijker sturing bieden.

Degelijk melodrama waarbij de wissel van Kevin Spacey voor Christopher Plummer op alle vlakken een triomf blijkt.

De ster van de film is echter Christopher Plummer. De rol van Getty lijkt hem als gegoten te zitten. De genuanceerde vertolking die hem een Oscarnominatie opleverde, had Kevin Spacey wellicht niet zo geloofwaardig kunnen brengen, durven we denken. Spacey was overigens ook veel te jong voor de rol en droeg zware gezichtsprotheses tijdens de opnames, terwijl Plummer, 88, ongeveer Getty's leeftijd heeft. All the Money in the World lijkt dus op alle vlakken baat gehad hebben bij het schandaal.

Dat Scott er in geslaagd is op minder dan een maand de meer dan 20 scènes met Plummer in te blikken (die zich dan nog eens op tal van verschillende locaties afspeelden en met wisselende tegenspelers die allemaal opgeroepen werden voor reshoots), de film in razend tempo te monteren en te herverdelen zodat de geplande release kon doorgaan, is overigens een huzarenstukje.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de