Firebrand

De regisseur van het Braziliaanse kleinood The Invisible Life of Eurídice Gusmão heeft met Firebrand zijn eerste internationale productie beet. Is het zijn talent of zijn niet-Europese afkomst die maken dat dit vinnige historisch drama zich duidelijk onderscheidt van gelijkaardige, bombastische en overgedramatiseerde producties?

Je zal maar de zesde vrouw zijn van een koning die maar liefst twee van zijn eerdere echtgenotes liet onthoofden. Goed, Katherine Parr mag dan al even regent spelen over het land terwijl haar man in Frankrijk de vijand gaan bevechten is, bij zijn terugkeer blijken haar opvattingen en principes voer voor achterdocht bij haar langzaam naar de waanzin afglijdende gemaal. De machtigste vrouw van het land blijkt eigenlijk ook elk moment kans te lopen de deur gewezen te worden. Zonder hoofd dan nog.

Een sfeervolle en vinnige historische prent waarin Jude Law de show steelt

De makers van deze sfeervolle historische film stellen de personages centraal, en niet de gebeurtenissen, waardoor dit bijna een psychologisch drama wordt waarin een vrouw de grillen van haar onvoorspelbare echtgenoot moet ondergaan om in leven te blijven. Alicia Vikander is prima - dat is wel even geleden - maar haar personage krijgt nooit echt de bovenhand. Daar mist deze prent dan toch de kans om echt voelbaar te maken wat ze ervaart. Jude Law pakt op heerlijke wijze alle ruimte in als de paranoïde Henry VIII. In een kleine rol als hofdame kan je de dochter van Kate Winslet herkennen, Mia Threapleton.

Firebrand ervaar je als een atypische Britse geschiedenisles, onder andere ook door het soms wat spookachtige camerawerk en de misleidende felle kleuren in kostuums en sets, maar ook door de nadruk op moderne - riskante - interesses van de protagoniste waardoor deze prent de allure van een politieke thriller krijgt.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de