Het Smelt

Met haar regiedebuut toont Veerle Baetens ambitie. De verfilming van de succesvolle roman Het Smelt blijkt echter in goede handen, al vlakt het scenario wel heel wat af van het gelaagde bronmateriaal.

De uitstekende gecaste Rosa Marchant speelt Eva, op de rand van de puberteit. Haar beste vrienden, twee jongens bij wie de hormonen hun werk doen, zien haar steeds minder als een bondgenoot. Thuis kan Eva die verwarring niet kwijt: haar moeder zit net iets te graag aan de wijn. Twintig jaar later vinden we Eva terug als een getroebleerde jonge vrouw die terugkeert naar haar geboortedorp met een wel erg ongewoon object in haar kofferbak.

Lize Spit liet in 2016 de literaire wereld knetteren met haar weergaloze en knap geconstrueerde roman. De verfilming moet op meer dan één vlak toegeven. Zo worden personages en gebeurtenissen geknipt die het boek zo gelaagd en psychologisch aanvaardbaar maakten. Het hoofdthema - verwaarlozing - verdwijnt ook naar de achtergrond ten voordele van een meer sensationeel gegeven. Zo krijg je een wat oneffen en te filmisch geconstrueerde plot.

De aangrijpende en schokkende climax wordt door de filmmakers echter zeer voelbaar gemaakt. De jonge acteurs - allemaal overtuigend - werden duidelijk vakkundig begeleid en zorgen voor geloofwaardige taferelen. De film komt uiteindelijk hard binnen.

De boekverfilming verliest aan gelaagdheid en sfeerschepping, maar de jonge cast maakt de tragiek toch voelbaar

Verder moeten we Het Smelt echter ook een kenmerkend Vlaams compromis noemen, waarbij de versimpelde plot zowel voortkomt uit een nog te weinig professioneel schrijfproces als een aanpassing is aan de smaak van een groot publiek. Er zijn ook productionele beperkingen zichtbaar. Dat we het fictieve Vlaamse dorpje Bovenmeer in de Ardennen moeten situeren is een detail, maar het bemoeilijkt de sfeerschepping. De roman was immers bij uitstek een Vlaams relaas. De keuze om een schokschouderende camera in de gezichten van de acteurs te duwen, doet eerder willekeurig aan.

Baetens hoeft zich niet te schamen voor haar eersteling, maar we kunnen toch (alweer) niet concluderen dat er grenzen verlegd zijn in de Vlaamse cinema.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de