Asteroid City

Genre: Komedie | Duur: 1u44 | 2023 | Release: 14 Juni 2023 | Land: VS | Regie: Wes Anderson | Cast: Jason Schwartzman, Scarlett Johansson, Tom Hanks, Hope Davis, Matt Dillon, Steve Carell, Jake Ryan, Jeffrey Wright, Bryan Cranston, Liev Schreiber, Tilda Swinton, Maya Hawke, Adrien Brody, Edward Norton, Rupert Friend, Willem Dafoe, Hong Chau, Margot Robbie, Jeff Goldblum

The French Dispatch bezorgde liefhebbers van het Wes Anderson-universum misschien wel een overdaad aan stijlen, verhalen en personages. Het was alleszins niet de meest bejubelde Andersonfilm. Voor Asteroid City neemt de perfectionistische filmmaker op bepaalde terreinen wat gas terug, waardoor hij ons grandioos weet te verblijden met een alweer meesterlijk in elkaar gezet schouwspel. Maar verrassen doet deze film amper.

Het decor is dit keer een woestijnstadje waar verzameld wordt voor een conventie van Junior Stargazers. Onder hen de dochter van een filmster en de zoon van een weduwnaar. Wanneer de bijeenkomst verstoord wordt door buitenaards bezoek, wordt een quarantaine opgelegd, wat de bewoners en bezoekers ruim de kans geeft zielenroerselen te delen. 

De personages komen daarbij als vanouds droogkomisch uit de hoek, maar er sluimert als zo vaak ook een zekere melancholie door hun conversaties. Andere figuren vullen komisch aan. De tussen tristesse en aandoenlijkheid wankelende karakters worden nooit echt mensen. Anderson heeft zijn eigen archetypes gecreëerd en blijft die nu opvoeren. Je hoort ons echter niet klagen. Jason Schwartzman en Jake Ryan vormen een pracht van een vader-zoon duo, Scarlett Johansson is innemend van kop tot teen, Tom Hanks past wonderbaarlijk grootvaderlijk in de Andersonwereld. Verder herken je half Hollywood in de bijrollen, maar het zijn de jonge acteurs die de show stelen. 

Toch zijn de personages niet zichzelf. Asteroid City wordt al meteen aangekondigd als een toneelstuk, waarvan we de voorbereidingen te zien krijgen, die dan als onderwerp dienen voor een televisie-uitzending. De verteller daarvan loopt vervolgens doodleuk door het verhaal en we ontmoeten zowel de acteurs als hun personages. Het is een wat onnodige en erg kunstmatige raamvertelling, die echter heel genietbaar is uitgewerkt en Anderson in staat stelt meer stijlen en personages op te voeren rondom existentiële thema's.

Maar de warme kern van het relaas ligt in het bizarre dorpje Asteroid City. Het grandioze gesatureerde kleurenpalet dat appelleert aan de nostalgische terugblik op de jaren '50 - naoorlogse paranoia en vooruitgangsenthousiasme wisselen elkaar af -, de alweer minutieus samengestelde sets, de kenmerkende beeldvoering, de precies opgebouwde beeldcomposities en de typische muziek, maken er vooral een heerlijke cinemaervaring van.

Asteroid City kan makkelijk blijven hangen als een aaneenschakeling van leuke momenten met een wat desoriënterend kader omheen. Maar een tweede kijkbeurt zou dit keer niet per se dienen om gemiste referenties en snel vervliegende details in het decor op te merken, zoals dat bij The French Dispatch het geval was -  wel om pas dan die smeulende laag van tristesse, verlangen en weemoed die zich heel subtiel manifesteert onder deze poppenkast, als een weldaad te ervaren. Wat momenteel dan misschien als een doorsnee Andersonprent wordt opgevat, zal misschien gaandeweg blijken veel rijker en treffender te zijn.