Madres paralelas

Genre: Drama | Duur: 2u00 | 2021 | Release: 1 December 2021 | Land: Spanje | Regie: Pedro Almodóvar | Cast: Penélope Cruz, Milena Smit, Israel Elejalde, Rossy De Palma, Aitana Sánchez-Gijón, Julieta Serrano

De Spaanse oscarinzending zorgde hier en daar voor verrassing. Het land opteerde voor de zwarte komedie The Good Boss boven o.a. Madres paralelas van Pedro Almodóvar. De Spaanse topcineast kan nochtans niet vaak overtroefd worden. Dit huiselijke drama is echter, hoe genietbaar ook, lang niet zijn beste film.

De plot vertrekt bij twee compleet verschillende vrouwen die op dezelfde dag bevallen. Uiteraard zouden we ons niet in het Almodóvaruniversum bevinden als hun levens elkaar niet snel weer zouden kruisen. Zelfs een minder alerte kijker heeft meteen door welk nogal voorspelbaar narratief gegeven op een bepaald moment voor een crisis zal zorgen. Het is echter wat wachten op gelaagdheid en clevere onthullingen, hoe strak het vertelritme ook.

Almodóvar maakt zich er in de verdere afwikkeling immers wat makkelijk van af: het melodrama wordt flink opgeschroefd maar een aantal wendingen zijn geforceerd of worden te oppervlakkig afgehandeld. De relatie tussen de twee vrouwelijke protagonisten schommelt ook flink: nu weer lijkt de gevestigde fotografe Janis zich als een moeder of oudere zus op te stellen tegenover de tiener Ana, anderzijds groeit er ook een soort professionele verhouding en worden ze zelfs als mogelijke minnaars voorgesteld. We krijgen eigenlijk te weinig van hun innerlijke beleving te zien om hen echt aan te voelen. Drama is er nochtans genoeg en Almodóvar deinst er niet voor terug dat flink aan te dikken. Zoals het genre het vraagt, valt dit meer te aanschouwen dan te voelen. Soap dus.

Het veel ernstiger opgevatte kaderverhaal rond de blootlegging van een massagraf bezorgt Madres parallelas een realistisch fundament en toont ons Almodóvar als een leerkracht geschiedenis. De link met de onvolkomen plot is echter vaag, al sluit de prent wel waardig en treffend af.

Uiteraard is het genieten van allerlei tot grijnzen aanzettende narratieve en visuele kenmerken van Almodóvar, waardoor je dit nergens een teleurstellende prent kan noemen. Maar zo indringend of gelaagd als b.v. voorganger Dolor y Gloria wordt deze tedere en intimistische ode aan vrouwelijke solidariteit en moederschap niet.