Animals

Genre: Drama | Duur: 1u31 | 2021 | Release: 9 Maart 2022 | Land: België | Regie: Nabil Ben Yadir | Cast: Soufiane Chilah, Vincent Overath

Gejaagd baant Brahim zich een weg door de aanwezigen op het verjaardagsfeest van zijn moeder. Hij zal vandaag aan zijn familie vertellen dat hij al 5 jaar samen is met een man en weet dat dit nieuws zwaar zal vallen. Zijn broer tracht hem het voornemen uit zijn hoofd te praten. Wanhopig verlaat Brahim het feest om vervolgens in een nog veel grotere nachtmerrie te belanden. 

De Brusselse cineast Nabil Ben Yadir (Les Barons, Dode Hoek) overtreft zichzelf met dit overrompelende drama dat hij baseerde op het tragische lot van Ihsane Jarfi, die in 2012 door vier mannen werd gefolterd en doodgeslagen in Luik. Meedogenloos wordt de kijker met de neus op de gruwelijke feiten gedrukt. Het botte, nietsontziende geweld wordt onverholen in beeld gebracht. Zo ziet haat er uit. 

De camera laat Brahim het eerste uur niet los. Zijn nervositeit slaat zo over op het publiek. DOP Frank van den Eeden (De Patrick, Girl, Home) creëert een voortdurende emotionele spanning door de protaginist in lange en complexe takes op de hielen en de huid te zitten. We ervaren de draaglast van Brahims geheim en zijn verlangen om te leven.

Tegelijk hanteert Animals een afstandelijke, registrerende stijl zonder de dramatiek te benadrukken. Het is een meesterlijke aanpak die de beleving bepaalt en hier een - helaas! - onvergetelijke film van maakt.

Toch willen we niet onderschatten wat de acteurs teweeg brengen. De cast is enorm overtuigend en de gewelddaden worden extreem geloofwaardig voorgesteld. Dit haast in quasi-real time gefilmde relaas lijkt ieder moment echt en krijgt een extra angstaanjagende dimensie door het occasionele gebruik van smartphonebeelden. 

Zo wordt Animals een enorm intens, rauw en doorleefd drama dat keihard binnenkomt. Yadir laat niets over aan de verbeelding. Onbegrip, walging maar vooral een diepe treurigheid maken zich meester van de kijker. 

De film neemt nog de tijd om één van de daders een context te bieden. Je wil als geschokte getuige eigenlijk niet dat er omstandigheden geschetst worden die tonen hoe iemand wordt wie hij is. Je wil zelf ook haten, en je niet realiseren dat elk gedrag een kiem heeft. Nog een extra pluim op de hoed van de filmmaker om zijn film meer effect te willen laten hebben dan enkel verontwaardiging en eenzijdig medeleven en finaal niet onze wraakzucht te voeden maar wel ons voornemen om te leven en lief te hebben.