Bad Education

Hugh Jackman is een prima acteur maar tot halverwege dit op feiten gebaseerde HBO-drama vroegen we ons niet alleen af wat de acteur in deze onopmerkelijke rol zag, maar ook waarom net hij gecast werd. Iemand als Richard Gere, de kleurloosheid zelve, zou vast voortreffelijk passen in deze zakelijke hoofdrol. Anderzijds zou een George Clooney dan weer charme kunnen toevoegen aan deze grijzige figuur, een voorzitter van het bestuur van een middelbare school. Maar gaandeweg blijkt echter dat Jackman met zeer veel precisie en een gepaste beheersing in de huid van deze ambiguë man kruipt en kunnen we alleen maar tevreden vaststellen dat de acteur het beste van zichzelf geeft.

Die sensatieloze aanpak kenmerkt ook de film in zijn geheel. De ontdekking van een financieel schandaal op een grote, succesvolle middelbare school, zou met veel drama kunnen gebracht worden. Anderzijds had Bad Education ook een slimme komedie kunnen zijn, waarin een aantal uitvergrote personages voor de ene na de andere spectaculaire onthulling zorgt. Maar cineast Corey Finley, wiens debuut Thoroughbreds op heel wat appreciatie kon rekenen in de sector van de onafhankelijke film, kiest voor een beheerste verteltoon die de personages centraal stelt en niet de feiten.

Degelijk drama dat door Jackman met gepaste beheersing aangevoerd wordt

Niettemin blijkt de plot ook wat mager en mist een aantal wendingen zijn effect. Misschien werd er wel te veel genuanceerd? Uiteindelijk blijken administratieve onregelmatigheden nu ook weer niet zo spannende fictie op te leveren. Toch blijf je met een zekere fascinatie kijken naar de gevolgen van het boekhoudkundig gegoochel, ook al leidt dat eigenlijk enkel tot de voor de hand liggende gebeurtenissen. Nergens verrassend dus, maar meer dan degelijk.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de