De Buurtpolitie: De Tunnel

Genre: Actie | Duur: 1u40 | 2018 | Release: 7 Februari 2018 | Land: België | Regie: Dennis Vanslembrouck | Cast: Andy Peelman, Nicoline Hummel, Eric Peeters

In 2014 kreeg iemand bij VTM het idee waargebeurde politiezaken te laten naspelen. Dit scripted realityconcept had in het buitenland zijn succes al bewezen en zo ontstond de misdaadserie De Buurtpolitie. De bedenkelijke kwaliteit van deze spotgoedkope serie verhinderde niet dat de belevenissen van het politieteam aansloegen en de kijkcijfers geleidelijk aan stegen. Dat vooral kinderen fan waren, dankzij de sterk cartooneske personages en de simplistische scenario's, was misschien niet de bedoeling van de makers, maar niettemin bracht dit zekere lui op het idee een langspeelfilm in te blikken. De Buurtpolitie: De Grote Geldroof was een uit zijn krachten gegroeid Jommekesverhaal dat voldoende volk naar de cinemazalen wist te lokken om een sequel te verantwoorden. De Buurtpolitie: De Tunnel is net als zijn voorganger een amateuristische bedoening die slechts de doorsnee tienjarige nog enigszins kan verstrooien. 

In dit banale, tot in den treure gerokken verhaaltje komen twee leden van het politieteam vast te zitten in een tunnel die door criminelen gecreëerd werd om een bank leeg te roven. De reddingsactie die daarop volgt en de opsporing van de misdadigers, ontbeert elk greintje spanning en is zo immens slaapverwekkend dat vrijwel elke echte realityserie stukken meeslepender mag genoemd worden. Zijn er echt volwassenen betrokken geweest bij het scenario? Het is een wonder dat deze lowbudgetproductie al bij al nog behoorlijk in beeld werd gebracht. 

Naast de kinderlijke plot, inclusief stuntelige slechteriken en een nerveuze pastoor, vallen natuurlijk de armtierige acteerprestaties op. De cast bestaat dan ook uit amateurs, aangevuld door figuren die gewoon zichzelf spelen. De meesten van hen weten nog met enige overtuiging te doen alsof, in hun beste verkavelingsvlaams, bestrooid met hun eigen dialect. De dialogen die ze mogen voortbrengen zijn echter puur functioneel en klinken als nadrukkelijk gememoriseerde zinnen in een ambitieus schooltoneel.

Helaas was bij de productie ook niemand in staat om Andy Peelman in te tomen. Deze caféclown, die ook in werkelijkheid bij de politie werkt en zowat als het hoofdpersonage wordt beschouwd, grijpt elke scène aan om zijn onbestaande komisch talent te etaleren, bij voorkeur in zijn platste Denderstreekdialect. Intussen tot een soort showbizzfiguur uitgegroeid, wil deze bar slecht acterende - zelfs pover articulerende - kerel blijkbaar de Jonas Van Geel in zichzelf laten blijken. Dat de man in familiekringen al eens de lachers op zijn hand krijgt, lijkt ons geen reden om hem vrij spel te geven en gewoon een uitvergrote versie van zichzelf neer te zetten. 

De Buurtpolitie: De Tunnel is dus vooral lachwekkend om de verkeerde redenen en is verder zo'n immens vlakke, ongeïnspireerde, flauwe en dodelijk vervelende kost dat je echt wel gek moet zijn om hier een bioscoopticket aan te verspillen. Ja, dit is dus helaas ook Vlaamse cinema.