Mid90s

Genre: Drama | Duur: 1u25 | 2018 | Release: 24 April 2019 | Land: VS | Regie: Jonah Hill | Cast: Sunny Suljic, Na-Kel Smith, Lucas Hedges, Katherine Waterston, Olan Prenatt, Gio Galicia

Acteur Jonah Hill hoopt met zijn regiedebuut gedachten op te roepen aan Kids van Larry Clark of Paranoid Park van Gus Van Sant. Zo doorleefd en overtuigd komt Mid90s niet uit de hoek, maar we krijgen niettemin een mooi coming-of-agedrama te zien dat het wereldje van een groepje skaters boeiend in beeld brengt. 

Protagonist Stevie is een piepjong kereltje, amper een puber zelfs, die wordt opgenomen in een groep van oudere hangjongeren. Zijn immense betrachting om er bij te horen, maakt hem beïnvloedbaar, terwijl hij thuis in opstand komt. Dit relaas, dat zich zoals de titel al aangeeft ongeveer een kwarteeuw geleden afspeelt, zoomt in op een kantelmoment in een kinderleven. Hill vat bewonderenswaardig exact die geleidelijke, hevige overgang van kind naar tiener en weet aldus voor een mooi filmpje te zorgen. 

Wat Mid90s daarbij een zekere authenticiteit biedt, is dat het hoofdpersonage nog niet echt veel persoonlijkheid heeft en het scenario ook niet verder zoekt naar uitdieping van de karakters. De doorsnee dertienjarige vertoont weinig individualiteit. We zien Stevie onzeker schipperen tussen idolatrie en idiotie, een nieuwe subcultuur aftastend, niet vertrouwd met zekere sociale conventies. Daar horen kicks en kemels bij, successen en stommiteiten. Dit is geen film over volwassen worden, maar over puber worden. Stevie dreigt echter, ook door zijn onstabiele thuissituatie, verkeerde keuzes te gaan maken. 

Dat er uiteindelijk iets te nadrukkelijk naar dramatische ontwikkeling wordt gezocht, ondermijnt de observerende stijl van de film wel wat. Mid90s had die wat onnatuurlijk aanvoelende narratieve climax mogen laten links liggen. De cineasten die Hill geïnspireerd hebben, komen in hun rauwe weergave van het straatleven, daardoor immers geloofwaardiger over. De onevenwichtige terughoudendheid waarmee de cineast het puberleven vol verleidingen registreert, maakt zijn debuut soms zelfs wat braafjes, uitermate geschikt voor dertienjarigen zelf dus. Maar ook een volwassen publiek zal dit kunnen appreciëren. Zit je zelf met jonge tieners, dan is een zekere herkenbaarheid onvermijdelijk. Zo vormt Mid90s zelfs een mooie tandem met het recent verschenen Eighth Grade. 

Hill zet alleszins een fijne eerste stap als filmmaker. Zijn muziekkeuze is heel bepalend voor de soms dromerige sfeer van de film, de cast is uitstekend en hoewel er nog weinig eigenheid te bespeuren is, voel je dat Mid90s met passie gebracht wordt.