Destroyer

Dat Nicole Kidman er slecht uitziet. Als een levend lijk eigenlijk. Dat is doorgaans de eerste reactie van wie Destroyer aanvat. De bevallige actrice werpt inderdaad elk spatje glamour van zich af en kruipt met haar gekende verbetenheid in de rol van een rechercheur op de dool. Maar deze misdaadactieprent met een rauw randje heeft meer dan enkel een topvertolking in de aanbieding.

Dat Erin Bell er bij loopt als een zombie, heeft zijn oorsprong in een werkopdracht van jaren geleden. Als veelbelovende undercoveragente infiltreerde ze toen in een nietsontziend misdaadmilieu, maar deze foutgelopen klus heeft haar voor het leven getekend. De vondst van een onbekende neergeschoten man, roept de gebeurtenissen van destijds terug op en Erin besluit er met de fut die ze nog kan opbrengen, een lijn onder te trekken.

Een politievrouw met een missie, regels en principes overboord gooiend, op zoek naar vergelding: mocht het een man zijn, we spraken van een torenhoog cliché. Kidman komt echter weg met de motieven van haar personage en hoewel de lelijkheid nogal fel benadrukt wordt, zien we de actrice in grote doen. Haar vertolking bleef niet onopgemerkt, maar dat er geen grote prijzen voor uitgereikt werden, ligt misschien aan de eigenzinnigheid van dit project. Regisseur Karyn Kusama - voor wie dit nog maar de vierde film is op 18 jaar tijd - gaat voor een realistische aanpak die zich op de groezeligheid van het straatleven in L.A. richt.

Een rauw-realistisch portret van een vrouw die nergens meer voor te leven heeft.

Die opzet werkt, wat tot een geloofwaardig portret leidt van iemand die nergens meer voor te leven heeft. Tegelijk is dit een knap geënceneerde genrefilm, met hier en daar een intens moment. Een bankoverval zorgt zelfs voor een erg spannende scène. Kusama weet echter niet altijd een dramatisch evenwicht te vinden en durft ook niet helemaal voluit te gaan in het verkennen van zowel mentale wanhoop als criminele meedogenloosheid. Het gefocuste en compromisloze waarmee Lynne Ramsay recent nog You Were Never Really Here inblikte, ontbreekt hier enigszins. De onthullling van de uit de hand gelopen infiltratieopdracht is zelfs teleurstellend mak.

Destroyer zorgt niettemin voor een zeer bevredigende, meeslepende kijkervaring. Ook Kusama's vorige prent, het creepy The Invitation, toonde aan dat de filmmaakster er staat en het verdient op een hoger niveau mee te mogen spelen met de grote Hollywoodjongens.

Sven De Schutter Helemaal (niet) akkoord? Lees de